Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/2340 Esas 2022/10893 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme, suçluyu kayırma, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, karar verilmesine yer olmadığına, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanıklar ..., ..., ..., ..., ... hakkında görevi yaptırmamak için direnme ve kasten yaralama suçlarından, ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen beraat kararlarına, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... hakkında suçluyu kayırma suçundan verilen karar verilmesine yer olmadığına ilişkin kararlara yönelik şikayetçi kurum vekilinin temyiz isteminin incelemesinde;
Görevi yaptırmamak için direnme, kasten yaralama, suçluyu kayırma suçlarından açılan davada, suçtan doğrudan zarar görmeyen İçişleri Bakanlığı’nın davaya katılma hakkı bulunmadığından, hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmayan şikayetçi kurum vekilinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... hakkında kamu malına zarar verme suçundan verilen beraat kararlarına yönelik katılan vekilinin temyiz istemlerinin incelemesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3- Sanık ... hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık ...’in temyiz istemlerinin incelemesine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının mahkumiyet hükmü yönünden uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydına göre Konya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/05/2011 tarih, 2011/87 E. 2011/354 K. sayılı ilamı ile verilmiş 09/09/2013 tarihinde kesinleşen 2 yıl 6 ay hapis cezasının daha ağır olması sebebiyle tekerrüre esas alınması gerekirken, Konya 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/09/2008 tarih ve 2007/662 E. 2008/896 K. sayılı ilam ile 18/03/2009 tarihinde kesinleşen 1 yıl 9 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan hüküm fıkrasından sanık hakkında Konya 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/09/2008 tarih ve 2007/662 E. 2008/896 K. sayılı ilamının tekerrüre esas alınmasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine Konya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/05/2011 tarih, 2011/87 E. 2011/354 K. sayılı ilamı ile verilmiş 09/09/2013 tarihinde kesinleşen 2 yıl 6 ay hapis cezasına ilişkin ilamın mükerrirliğe esas alınmasına, ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek sürenin, Konya 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/09/2008 tarih ve 2007/662 E. 2008/896 K. sayılı ilam ile 18/03/2009 tarihinde kesinleşen 1 yıl 9 ay hapis cezası esas alınarak belirlenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 31.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.