Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/284 Esas 2022/11221 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, kasten yaralama ve hakaret suçlarından mahkumiyetine yönelik temyiz istemi, adli para cezasının doğrudan hükmolunması nedeniyle reddedilmiştir. Konut dokunulmazlığı ihlali suçuna karar verirken, takdiri indirim nedeni kabul edilerek cezanın 1/6'sı kadar indirim yapılmıştır. Ancak, pişmanlık göstermeme ve olumsuz sosyal kişilik gerekçeleriyle 62. madde uygulanmamıştır. Bu nedenle, sanığın temyiz itirazları yerinde görülerek hüküm bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62/1. maddesi
- 7242 sayılı kanunun 10. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanığın “kasten yaralama ve hakaret” suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanığın “konut dokunulmazlığını ihlal” suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında kurulan hükümde failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları lehine takdiri indirim nedeni kabul edilerek 5237 sayılı Yasa'nın 62/1. maddesi uyarınca takdiren 1/6 oranında indirim yapılmasına karar verildikten sonra, “Sanığın işlediği suçla ilgili olarak pişmanlık göstermemesi ve olumsuz sosyal kişiliği ” gerekçesi ile 5237 sayılı Yasa'nın 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına denilmek suretiyle çelişki yaratılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 02/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.