Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3476 Esas 2022/11431 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanıklar, kasten yaralama, hakaret ve mala zarar verme suçlarından yargılanmıştır. Sanıklardan biri kasten yaralama suçundan mahkum edilmiş ancak 3.000 TL dahil adli para cezası doğrudan hükmolunarak temyiz edilememiştir. Diğer suçlamalarda ise mala zarar verme suçundan verilen beraat hükmü bozulmuş ve sanıkların 5237 sayılı TCK'nın ilgili maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırına göre yargılanmaları gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Bu kararda, 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 5237 sayılı TCK'nın 151/1, 125/1-4, 66/1-e, 66/4 ve 8. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK'un 317 ve 322. maddeleri yer almaktadır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanıklar hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, katılanlar vekilinin temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan beraat hükümlerine ve sanık ... hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair karara yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
Suç tarihi olan 20/07/2013 günü sanıklar tarafından katılanların ikametlerinin giriş kapısına vurulup demirlerinin eğilerek zarar verildiğinin ve sanık ...’un katılanlar ...., ve ...’e hakaret ettiğinin iddia edildiği olayda, sanıkların mala zarar verme suçundan eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK'nın 151/1 ve sanık ...’un hakaret suçundan eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 125/1-4. maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırına göre, aynı Kanun'un 66/1-e ve 66/4. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli (olağan) dava zamanaşımının mala zarar verme suçu için sanık ...’in sorgusunun yapıldığı 09/05/2014 tarihi; hakaret suçu için sanık ...’un sorgusunun yapıldığı 10/04/2014 tarihi ile inceleme tarihi arasında geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan; sanık ... hakkında hakaret suçundan açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 06/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.