Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29297 Esas 2022/11586 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/29297
Karar No: 2022/11586
Karar Tarihi: 07.06.2022

Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29297 Esas 2022/11586 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen ceza, doğrudan hükmolunan adli para cezası olduğundan temyiz edilemez. Diğer suçlar için yapılan temyiz itirazları reddedilmiş ve karar onanmıştır. 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi doğrultusunda adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün doğrudan hükmolunması, sanığın cezaevine girmeden önce belirli bir para cezası ödemesine imkan tanımaktadır. 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklik ise infaz aşamasında gözetilmesi mümkün kılınmıştır.
2. Ceza Dairesi         2020/29297 E.  ,  2022/11586 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
    14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
    2-Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
    15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
    Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 07.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.








    Hemen Ara