Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/32057 Esas 2022/11701 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Çocuk Mahkemesi'nde görülen davada, suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümleri verilmiştir. Adli para cezalarının temyizi mümkün olmayan miktarlarla belirlenmesi nedeniyle sadece mala zarar verme suçu hakkında verilen cezanın temyiz isteği reddedilmiştir. Hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığının ihlali suçlarına ilişkin hükümler ise temyiz itirazları yerinde görülmemiş ve ONANMIŞTIR.
31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan adli para cezalarının temyizi mümkün değildir. Mala zarar verme suçu hakkında verilen adli para cezasının da temyiz isteği bu nedenle reddedilmiştir. Hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığının ihlali suçları hakkında ise yapılan temyiz itirazları reddedilmiştir.

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Suça sürüklenen çocuklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından suça sürüklenen çocuklar müdafilerinin temyiz isteklerinin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
II-Suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Suça sürüklenen çocuklar hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerde temel cezanın belirlenmesi sırasında hapis cezasının TCK'nın 116/2-4. maddesi uyarınca "1 yıl" yerine "2 yıl" olarak belirtilmesi, daha sonra yapılan artırım ve indirimlerin 1 yıl üzerinden yapılması karşısında mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak görüldüğünden bozma sebebi yapılmamıştır
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA, 08.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.