Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/9991 Esas 2022/9089 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, trafik kazası sonucunda oluşan bedensel zarar nedeniyle doğan bakıcı ihtiyacına ilişkin tazminat isteği üzerine açılmıştır. Davalı, kusur, maluliyet ve zararın tespiti gerektiğini belirterek davayı reddetmiştir. İlk derece mahkemesi, davanın kabulü ile tazminatın davalıdan tahsil edilmesine karar vermiştir. Ancak istinaf mahkemesi kararı usul ve yasaya uygun bulmuş ve davalının istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir. Bu karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Yüksek Mahkeme, bedensel zararın bakıcı ihtiyacına neden olması nedeniyle doğan maddi tazminat istemine ilişkin yetersiz bir rapor nedeniyle kararı bozmuştur. Dosya ilk derece mahkemesine geri gönderilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) 371/1-a ve 373/1. maddeleri uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, dosyanın Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'ne gönderilmesine ve bir karar örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi'ne gönderilmesine karar verilmiştir.

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının kabulüne dair verilen karara karşı, davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin verilen kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyizi istenilmekle, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü:
K A R A R

Davacı vekili; davalının trafik sigortacısı olduğu aracın yaptığı tek taraflı kaza sonucunda ağır biçimde yaralanan davacının bakıcı ihtiyacı içinde olduğunu ve davalının bu zarardan sorumlu olduğunu belirterek, belirsiz alacak davası olarak açtıkları davada şimdilik 100,00 TL. bakıcı gideri tazminatının ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiş; 25/04/2018 tarihli artırım dilekçesiyle, taleplerini 178.523,60 TL'ye yükseltmiştir.
Davalı vekili; kusur, maluliyet ve zararın tespiti gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
İlk derece mahkemesi tarafından yapılan yargılamada toplanan delillere göre; davanın kabulü ile 178.523,60 TL. tazminatın 04/06/2017 tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline dair verilen karara karşı davalı vekilince istinaf yoluna başvurulmuş; İstinaf Mahkemesi tarafından; ilk derece mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun bulunduğu gerekçesiyle, davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş; karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazası sonucu oluşan bedensel zarar nedeniyle doğduğu iddia edilen bakıcı ihtiyacına ilişkin maddi tazminat istemine ilişkindir.
Davalıya trafik sigortalı araçta yolcu olan davacının, davaya konu kaza sonucunda % 34 oranında malul kaldığı belirtilerek, bakım ihtiyacının doğduğu iddiası ile eldeki dava açılmıştır. Davaya konu edilen bakım ihtiyacının bulunup bulunmadığının tespiti için alınan 15/01/2018 tarihli uzman doktor heyeti raporuyla; davacının tam malul sayıldığı (12 aylık iyileşme süresi) dönemi için tam gün ve sonrasında ise tüm hayatı boyunca günde 2 saat bir başkasının bakımına ihtiyaç duyacağı belirtilmiş; bu rapordaki bakım süreleri esas alınarak hesaplanan tazminat hüküm altına alınmıştır.Anılan 15/01/2018 tarihli rapor incelendiğinde; kazadaki omurga kırığı sonucu oluşan hareket kısıtlılıkları nedeniyle, oturup kalkmada ve eğilmede, ev işlerini yapmada zorluk yaşadığını ifade eden davacının, günlük hayatın alışılmış, tekrar eden gereklerine ilişkin bakım ihtiyacının olduğu şeklinde gerekçelendirme yapıldığı; bakım ihtiyacına gerekçe yapılan hususların maluliyet oranı belirlemesine esas nedenler olup, davacıda oluşan efor kaybı zararının kapsamında kaldığının dikkate alınmadığı; davacının hangi işlerini yapmada bakım ihtiyacı doğduğunun somutlaştırılmadığı görülmektedir.
Davaya konu edilen kazanın gerçekleştiği 26/05/2015 tarihi itibariyle, trafik kazası sonucu oluşan maluliyet oranlarının ve kazadaki yaralanmadan kaynaklanan bakım ihtiyacının, 11/10/2008 tarihli Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği hükümlerine göre tespit edilmesi gerektiği açık olup, bakım ihtiyacı değerlendirmesi yaparken anılan yönetmelik hükümlerini dikkate almayan raporun yetersiz bir rapor olduğu açıktır.
Açıklanan nedenlerle; en yakın üniversite hastanesinin (rapor veren üniversite hastanesi dışındaki) adli tıp bölümünden, davaya konu kazadaki maluliyeti nedeniyle davacıda oluşan geçici ve sürekli (ömür boyu) bakım ihtiyacı ile sürelerini, 11/10/2008 tarihli Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği hükümlerine göre belirleyen rapor alınıp, oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, yetersiz bilirkişi raporuna göre karar verilmesi, hukukun yanlış uygulanması niteliğinde olduğundan kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK'nın 371/1-a maddesi gereğince, Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA ve Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılmasına; aynı Kanun'un 373/1. maddesi uyarınca, dosyanın Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'ne ve Dairemiz karar örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi'ne gönderilmesine,
peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 20/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.