Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/32276 Esas 2022/12062 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık , hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildi. Sanıkın avukatı temyiz başvurusunda bulundu. Ancak, temyiz başvurusu reddedildi çünkü adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün değildi ve hak yoksunluklarının uygulanmasının gözetilmesi gerekiyordu. Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da dikkate alındı. Kanun maddeleri; CMK'nın 150/3, 1412 sayılı CMUK'nın 310/1 ve 317, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 11, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2, 6217 sayılı Kanun'un 26, ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddeleridir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık ...’un temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığa CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca Baro tarafından atanan müdafiinin ve sanığın yokluğunda verilen hükmün, 10/02/2016 tarihinde usulüne uygun olarak sanık müdafiine tebliğ edildiği, sanık müdafiinin bu tebliğden de önce öğrenme üzerine 03/02/2016 tarihli temyiz dilekçesini dosyaya sunduğu, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 11. maddesi uyarınca vekil vasıtası ile takip edilen işlerde tebligat vekile yapılacağından sanığa karar tebliği gerekmediği halde 09/02/2016 tarihinde de sanığa tebligat yapıldığı anlaşılmakla birlikte, temyiz süresinin 10/02/2016 tarihinden itibaren işlemeye başlayacağı nazara alınarak; usulüne uygun şekilde sanık müdafiine 10/02/2016 tarihinde tebliğ edilen kararı 1412 sayılı CMUK’nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 25/02/2016 tarihli dilekçesi ile temyiz eden sanığın temyiz isteminin aynı Kanun’un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanıklar müdafiinin, sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanıklar müdafiinin temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
3- Sanıklar müdafiinin, sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere ve sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 13/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.