Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1758 Esas 2022/12447 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli hırsızlık suçundan sanık ...'un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h ve 62/1. maddeleri gereğince 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Bursa 32. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/07/2020 tarihli ve 2019/516 esas, 2020/288 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 25/01/2022 gün ve 24909/2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09/02/2022 gün ve 2022/14757 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, 07/09/2019 tarihinde sanığın müştekinin iş yerinden gerçekleştirdiği hırsızlık eylemi nedeniyle, müştekinin soruşturma ve kovuşturma aşamasındaki beyanlarında 800,00 Türk lirası zararının bulunduğu ifade ettiği, sanığın ise 07/10/2019 tarihinde alınan savunmasında, müştekinin zararının evvelce başka bir olay nedeniyle gözaltına alındığı esnada üzerinden çıkan ve Bursa 2. Sulh Ceza Hakimliğinin 09/09/2019 tarihli ve 2019/5098 değişik iş sayılı kararı ile el konulup adli emanete alınan 1.511,00 Türk lirası tutarın içinden söz konusu zararın karşılanmasını talep etmesine karşın, mahkemesince yapılan yargılama sonunda müştekinin zararının rızaen karşılanmadığından bahisle, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 168. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de; sanığın adli emanette bulunan parasının müştekinin zararını karşılamaya yeterli olduğu gibi, dosya arasında bulunan 09/08/2019 tarihli tutanakta söz konusu paranın suçun işlenmesi sonucu elde edilen bir tutar olduğuna ilişkin bir husus da bulunmadığı, bu halde sanığın duruşma sırasındaki muvafakati de bildirilmek suretiyle farklı bir soruşturma sırasında sanıktan çıkan ve Adli Emanetin 2019/9831 defter sırasına kayıtlı paranın sanığa iade edilip edilmeyeceğinin Cumhuriyet Başsavcılığından sorularak, söz konusu tutarın iade edilmesi halinde, sanığa iade edilecek toplam paradan 800,00 Türk lirasının müştekiye ödemesinin yapılmak üzere dosyaya gönderilmesinin istenilmesi sonrasında, sonucuna göre sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Mahkemenin 03.07.2020 tarihli kararın Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi uyarınca müştekiye tebliğ edildiği, adreste kimsenin bulunmadığı komşu tarafından belirtilerek, evrakın mahalle muhtarına teslim edilip, kapısına (2) nolu haber kağıdının yapıştırıldığı, beyanda bulunan ve haber bırakılan komşu ismi tespit edilmeksizin tebliğ işleminin tamamlandığı görülmektedir. Tebligattan haberdar edilen kişi sadece imzadan imtina etme hakkına sahip olup, isim vermekten imtina edemez. ( Tebligat Kanunu madde 23) Bu haliyle müştekiye yapılan tebligatın geçersiz olduğu ve hükmün usulüne uygun kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, Bursa 32. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.07.2020 tarihli kararının katılan Şenay Vural’a tebliğ edilip, usulüne uygun olarak kesinleştirildikten sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (BURSA) 32. Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 03.07.2020 tarihli ve 2019/516 E., 2020/288 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 15/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.