Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3322 Esas 2022/13385 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık ... hakkında nitelikli hırsızlık ve taksirle yaralama suçlarından 3 yıl hapis ve 90 gün adlî para cezası verildiği, ancak Yüksek Adalet Bakanlığı'nın kanun yararına bozma talebi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan incelemede sanığın savunma hakkının kısıtlandığı ve adlî para cezasının yanlış hesaplandığı belirlenmiştir. Dosya, Yargıtay 13. Ceza Dairesi'nden Yargıtay 6. Ceza Dairesi'ne yönlendirilmiştir. Kanun maddeleri ise; hırsızlık suçu için Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-d maddesi, taksirle yaralama suçu için 89/1. maddesi, adlî para cezası hesaplaması için ise 52/2. madde ve CMK 309. madde olarak belirtilmiştir.

Nitelikli hırsızlık ve taksirle yaralama suçlarından sanık ...'in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-d ve 89/1. maddeleri gereğince 3 yıl hapis ve 90 gün adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair DÜZCE 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/10/2009 tarihli ve 2008/832 esas, 2009/653 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 03/02/2022 gün ve 94660652-105-81-17706-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/03/2022 gün ve 2022/20669 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamında göre;
1-UYAP sisteminden yapılan kontrolde sanığın karar tarihinde başka suçtan Bartın Kapalı Cezaevinde hükümlü olmasına rağmen, 13/02/2009 ve 29/05/2009 tarihlerinde Bartın Asliye Ceza Mahkemesince istinabe ile savunması alınırken duruşmadan vareste tutulmak istediğine dair talebi olmadığı gibi mahkemece de bu yönde bir karar verilmediği halde son celsede hazır edilmeksizin 5271 sayılı Kanun'un 196. maddesine aykırı olarak sanığın savunma hakkının kısıtlanmasında,
2- Sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 89/1. maddesi uyarınca verilen 90 tam gün adlî para cezasının anılan Kanun’un 52/2. maddesi uyarınca günlüğünün en az 20 ve en fazla 100 Türk lirası üzerinden çarpımı sonucu bulunacak miktar kadar adlî para cezasına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanık ... hakkında hırsızlık ve taksirle yaralama suçlarından, ... ile iştirak halinde atılı hırsızlık suçunu işlediği belirtilen sanık ... hakkında ise hırsızlık suçundan Düzce 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/10/2009 tarihli ve 2008/832 E., 2009/653 K. sayılı kararı ile mahkumiyet hükümleri kurulduğu, sanık ...’ın hakkında kurulan bu mahkumiyet hükmünü temyiz etmesi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 20/11/2013 tarihli ve 2012/22447 E., 2013/35088 K. sayılı ilamı ile sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmünün onandığı, sanık ... hakkında anılan karar ile verilen mahkumiyet hükümlerinin ise temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmakla; sanık ... hakkında DÜZCE 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/10/2009 tarihli ve 2008/832 E., 2009/653 K. sayılı kararı ile hırsızlık ve taksirle yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri yönünden kanun yararına bozma isteminin de aynı daire tarafından incelenmesinin uygun görüldüğü, ancak Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 03/11/2020 tarihli kararı ile 13. Ceza Dairesinin 01/12/2020 tarihinde kapatılmasına ve bakmakta olduğu tüm işlerin 6. Ceza Dairesine devrine karar verildiğinden dosyanın Yüksek Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.