Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2022/3334 Esas 2022/10458 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi



Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... ve diğerleri aleyhine 02/05/2008 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; maddi tazminat isteminin kısmen kabulüne, manevi tazminat isteminin ise reddine dair verilen 08/03/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.

KARAR

Davacı, müdürü olduğu kooperatifin günlük hasılatını yatırmak için bankaya gittiği sırada davalılar tarafından elindeki para çantasının çalındığını ve paranın bulunamadığını belirterek, davalıların hırsızlık eylemi nedeniyle uğradığı maddi ve manevi zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar ise, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilerek, davanın kısmen kabulü ile; 6.886,50 TL maddi tazminatın olay tarihi olan 19/03/2005 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsiline, manevi tazminat talebinin ise tüm davalılar yönünden reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içeriğinden; mahkemece verilen 18/02/2014 tarihli ilk hükümde; tüm davalılar yönünden maddi ve manevi tazminat istemin kısmen kabulüne karar verildiği, kararın davalılar ... ve ... tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 07/10/2015 gün, 2015/12116 esas ve 2015/10899 karar sayılı ilamı ile, kural olarak, mala verilen zararlar nedeniyle manevi tazminat istenilemeyeceği, gerek BK’nun 49. maddesi (TBK'nun 58. maddesi) ve gerekse MK’nun 24. maddesinde, kişilik haklarının zarara uğratılması durumunda manevi tazminat istenilebileceğinin ön görüldüğü, bu düzenlemelerin, mal varlığına ilişkin zararları içermediği, bu nedenle mahkemece manevi tazminat isteminin reddi yerine; kısmen kabulüne karar verilmiş olmasının yerinde olmadığı gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği ve yerel mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilerek yargılamaya devam edildiği anlaşılmaktadır.
Şu halde, mahkemenin 18/02/2014 gün, 2009/757 esas ve 2014/125 karar sayılı manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne ilişkin ilk hükmü, kararı temyiz etmeyen davalı ... yönünden kesinleşmiştir. Mahkemece temyize konu eldeki kararda ise; manevi tazminat isteminin tüm davalılar yönünden reddine karar verilmiştir. Bozma ilamına uyulduktan sonra, hakkındaki hüküm kesinleşmiş olan ... hakkındaki manevi tazminat isteminin reddine karar verilmesi, usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 15/09/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.