Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/31273 Esas 2022/13852 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/31273
Karar No: 2022/13852
Karar Tarihi: 30.06.2022

Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/31273 Esas 2022/13852 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi         2020/31273 E.  ,  2022/13852 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin, sanıklar hakkında katılan ...’a yönelik hırsızlık suçundan kurulan hükümler ile sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
    I-Sanıklar ... ve ... hakkında mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
    14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanıklar müdafiinin temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
    II-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında şikayetçiler ... ve ...’e karşı hırsızlık, sanık ... hakkında şikayetçiler ..., ... ve ...’e karşı mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
    5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
    Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
    III- Sanıklar ..., ... ve ... hakkında şikayetçi ... ve katılan ...’a karşı hırsızlık ve sanık ... hakkında şikayetçiler ..., ... ve ...'e karşı iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
    Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
    1-Sanık ... hakkında şikayetçiler ..., ... ve ...’e karşı iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin olarak;
    Sanıkların, şikayetçilerin iş yerlerine gece saat 00.00-02.00 arasında birlikte girdikleri ve hırsızlık suçundan hüküm kurulurken TCK’nın 143.maddesi gereğince artırım yapıldığı halde iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerde TCK’nın 116/4 ve 119/1-c maddelerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
    2-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında şikayetçi ...’e karşı hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin olarak;
    Şikayetçi ...’in zararının giderilmesini istemediğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükmünün tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
    3-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında katılan ...’a karşı hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin olarak;
    a-Sanıkların katılana ait kapıları kilitli aracı düz kontak yapmak suretiyle çalması şeklindeki eylemlerinin 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında hata sonucu aynı Kanun'un 142/1-e. maddesi ile uygulama yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
    b-Sanıkların eyleminin tek bir hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, üçer kez cezalandırılmalarına karar verilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
    4-Sanık ...’ın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Şanlıurfa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 07.02.2014 tarih ve 2013/1199 esas 2014/ 167 karar Karar sayılı ilamının suç tarihinden sonra 27.04.2016 tarihinde kesinleştiği ve tekerrüre esas alınamayacağı; sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas başka ilamın da olmaması nedeniyle, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
    Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafii ile o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 30/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.








    Hemen Ara