Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1703 Esas 2022/13724 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından hüküm kurulduğu belirtilmiştir. Hükümler temyiz edilmiş, ancak iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarına yönelik temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak hırsızlık suçuna yönelik temyiz itirazları kabul edilmiş ve sanığın savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle hüküm BOZULMUŞTUR. Bu sırada, infaz aşamasında uygulanacak hak yoksunluklarının TCK'nın 53. maddesi ile 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile yapılan değişikliğe göre gözetilmesi gerektiği ve hırsızlık suçunda sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtilmiştir. Hırsızlık suçuna yönelik olarak bahsedilen kanun maddeleri ise TCK'nın 142. maddesi, 143. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi, 188/1 ve 289/1-e maddeleridir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) İş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçularından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanık hakkında düzenlenen iddianamede TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA,30.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.