Esas No: 2021/3894
Karar No: 2022/13994
Karar Tarihi: 05.09.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3894 Esas 2022/13994 Karar Sayılı İlamı
2. Ceza Dairesi 2021/3894 E. , 2022/13994 K.Özet:
Mahkeme, bir sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükmü vermiştir. Mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasının temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Hırsızlık suçuna ilişkin mahkumiyet hükmünde ise Anayasa Mahkemesinin kararı ve TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliklerin uygulanacağı belirtilmiştir. Mahkeme, delillere ve hakimin kanaatine göre temyiz itirazlarının reddedilmesine ve hükmün onanmasına karar vermiştir.
Kanun maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde:
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde:
5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 05/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.