Esas No: 2021/2249
Karar No: 2022/14624
Karar Tarihi: 13.09.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2249 Esas 2022/14624 Karar Sayılı İlamı
2. Ceza Dairesi 2021/2249 E. , 2022/14624 K."İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Suça sürüklenen çocuklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından suça sürüklenen çocuklar müdafiilerinin temyiz istemlerinin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II) Suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hüküm tarihine kadar yapılan suça sürüklenen çocuk başına düşen yargılama gideri toplamı, CMK'nın 324/4 maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL'den az olduğu halde yargılama giderlerinin suça sürüklenen çocuklardan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte suça sürüklenen çocuklardan ayrı ayrı tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
1- Tüm dosya kapsamına göre; suça sürüklenen çocukların, hakkında ayrı yargılama yürütülüp mahkumiyet kararı verilmiş bulunan Kemal Kaya ile birlikte, aynı suç işleme kararının icrası kapsamında aynı gün saat 08:10 ve 12:38 sıralarında, mağdura ait işyerinden hırsızlık yaptıkları ve eylemin bir bütün olarak zincirleme suçu oluşturduğunun anlaşılması karşısında; suça sürüklenen çocukların cezalarının 5237 sayılı TCK'nın 43/1. maddesi gereğince arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Soruşturma aşamasındaki 02/07/2014 tarihli ifadesinde; 01/07/2014 günü işyerine gelen iki şahsın çalınan malzemelerini tam ve sağlam olarak iade ettiklerini ve olaydan dolayı zararının giderildiğini beyan eden mağdurun, kovuşturma aşamasında çalınan eşyalarının hepsini, satıldığı kişiden parasını ödemek suretiyle satın aldığını belirttiği, suça sürüklenen çocuk ..., temyiz dışı suça sürüklenen çocuk ... ve hakkında ayrı yargılama yürütülmüş olan sanık Kemal Kaya’nın ise malzemeleri mağdura iade ettiklerini savunduklarının anlaşılması karşısında; mağdurun beyanları arasındaki çelişkinin giderilmesi ve suça sürüklenen çocukların savunmalarının doğruluğunun araştırılmasından sonra suça sürüklenen çocuklar hakkında TCK’nın 168/1. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş suça sürüklenen çocuklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümlerde 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 13/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.