Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1760 Esas 2022/14661 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit, konut dokunulmazlığının ihlali, hakaret, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...'ın temyiz dilekçesi içeriğine göre hakkında tehdit suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını ve sanıklar ..., ..., ..., ..., ... hakkında verilen beraat kararlarını temyiz ettiğini belirttiği halde bu sanıklar hakkında beraat kararının bulunmadığı nazara alındığında katılan ...'ın hakkında tehdit suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
I- Katılan sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılan sanık ... hakkında tehdit suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların, 5271 sayılı CMK'nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararın temyizinin mümkün olmadığı, katılan ...'ın itiraz dilekçesi üzerine itiraz mercii olan Söke 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/03/2016 tarihli, 2016/531 D. İş sayılı kararıyla incelenerek itirazların reddine karar verildiği anlaşıldığından, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
II- Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığını ihlal etme, sanık ... hakkında yaralama, mala zarar verme ve hakaret suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik, katılan sanık ... hakkında yaralama suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerde, 5237 sayılı TCK'nın 116/1. maddesi gereği hükmolunan 6 ay hapis cezası üzerinden, aynı Kanun'un 119/1 -c maddesi gereğince bir kat artırım yapılması sırasında, 12 ay yerine 1 yıl hapis cezasına hükmedilmesi, daha sonraki uygulamalar nedeniyle sonuç cezayı etkilemediğinden bozma nedeni yapılmamış,
... hakkında kurulan hükümler yönünden 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III- Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığını ihlal etme, suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan verilen cezada 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesi gereğince bir katı oranında artırım yapılarak sonuç cezanın 12 ay hapis cezası yerine 1 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nın 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından; sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan 6 ay hapis olarak belirlenen cezadan TCK’nın 119/1-c maddesi uygulanarak bir katı oranında artırım yapılan fıkradan; “1 yıl” bölümü çıkarılarak yerine “12 ay hapis cezası” tümcesinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.