Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3261 Esas 2022/14665 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın, görevi yaptırmamak için direnme, kamu görevlisine hakaret ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçlarından mahkum edildiği, ancak kamu malına zarar verme suçundan beraat ettiği anlaşılmaktadır. İçişleri Bakanlığı vekilinin temyiz istemi vazgeçildiği için incelenmemiştir. Hakaret suçundan kurulan hükümde, Anayasa Mahkemesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin karar ve TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklikler gözetilerek infaz aşamasında hak yoksunluklarının uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak 5271 sayılı CMK'nın 266/1. maddesi ve TCK'nın 53. maddesi yer almaktadır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme, kamu görevlisine hakaret, trafik güvenliğini tehlikeye sokma, kumu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I – Sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik İçişleri Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde,
Müşteki İçişleri Bakanlığı vekili, hükmü 28.10.2015 tarihli dilekçe ile yasal süresinde temyiz etmiş ise de 09.11.2015 tarihli dilekçe ile temyiz talebinden vazgeçtiklerini beyan ettiğinden, 5271 sayılı CMK’nın 266/1. maddesi uyarınca temyizden vazgeçme nedeniyle dosyanın İNCELENMEKSİZİN İADESİNE,
II – Sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme, kamu görevlisine hakaret ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde,
Soruşturma aşamasında kolluk tarafından tutulan 19.10.2013 tarihli tutanakta sanığın alkollü olduğunun gözlendiği, ancak alkolmetreyi üflemediği belirtilmiş, buna istinaden sanık kan alınmak üzere acil servise sevk edilmiş, burada da kan alınmasına rıza göstermediği ve görünüş itibariyle alkollü olduğu tutanak altına alınmış olduğundan tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; kamu görevlisine hakaret suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 13.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.