Esas No: 2021/3056
Karar No: 2022/14982
Karar Tarihi: 19.09.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3056 Esas 2022/14982 Karar Sayılı İlamı
2. Ceza Dairesi 2021/3056 E. , 2022/14982 K.Özet:
Sanık hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen cezanın temyizi mümkün olmadığı belirtilerek reddedilmiştir. Ancak diğer suçlar için yapılan yargılama süreci, sanığın davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalmış olması nedeniyle zorunlu müdafi atanması gerektiği gözetilmeden yapılmış ve savunma hakkı kısıtlanmıştır. Bu nedenle karar BOZULMUŞTUR. 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı CMUK'nın Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 150/2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 32/2. maddesi, 188/1. ve 289/1-e. maddeleri açıklanmıştır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde :
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 2) Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde:
Dosya kapsamında bulunan Siirt Devlet Hastanesi'nin 11.11.2014 tarihli engelli sağlık kurulu raporu ve yine dosya içerisine alınan sanığın 25.12.2013 ve 11.03.2014 tarihinde işlediği başkaca suçlardan dolayı tanzim edilmiş bulunan Siirt Adli Tıp Şube Müdürlüğü'nün 17.03.2015 tarihli raporları dayanak gösterilerek; işlediği fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneği azalmış olduğu gerekçesiyle 5237 sayılı TCK'nin 32/2. maddesi uyarınca cezalarından indirim yapılan sanık hakkında, 5271 sayılı CMK'nin 150/2. maddesi uyarınca zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devam edilerek duruşmaların yapılması, müdafii bulunmaksızın sanığın sorgusu yapılarak aynı Kanun’un 188/1. ve 289/1-e. maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 19/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.