Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/5970 Esas 2022/16730 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen hüküm, istinaf talebi sonrasında beraat kararı ile sonuçlanmıştır. Ancak, kasten yaralama suçundan verilen cezanın artırılmayacağı gerekçesiyle sanığın temyiz istemi reddedilmiştir. Temyiz edenin hüküm nedeniyle bozulmasını istediği sebebi göstermediği için mala zarar verme suçuyla ilgili temyiz istemi de reddedilmiştir. Kanun maddelerine göre, beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün değildir (5271 sayılı CMK'nın 286/2-b. maddesi) ve temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istemesi gerekmektedir (5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesi).

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Düzeltilerek istinaf isteminin esastan reddine


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İlk derece mahkemesince sanık hakkında mala zarar verme suçundan TCK’nın 151/1. maddesi uyarınca 4 ay hapis cezasına hükmedildiği, istinaf talebi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesince, mahkumiyet hükmüne ilişkin bölüm karardan çıkartılıp sanık hakkında mala zarar verme suçundan beraat kararı verildiği anlaşılmakla, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesinin mala zarar verme suçundan verilen beraat kararının temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;
I- Kasten yaralama suçundan kurulan hüküm ile ilgili temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-b. maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nın 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
II- Mala zarar verme suçundan kurulan hüküm ile ilgili temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanığın 10/03/2020 tarihli temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nın 298/1. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, 12/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.