Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5467 Esas 2022/17014 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir hırsızlık olayıyla ilgili olarak verdiği kararda eksik ceza tayini ve savunma hakkının kısıtlanması nedenleriyle hükmü bozdu. Sanığın eyleminin gece vakti işlendiği için 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesinin uygulanması gerektiği göz önünde bulundurulmadığı için eksik ceza tayini yapıldığı belirtildi. Ayrıca, sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devam edildiği ve savunma hakkının kısıtlandığı ifade edildi. Kararda, konuyla ilgili 5237 sayılı TCK'nın 53., 142., 143. maddeleri ve 5271 sayılı CMK'nın 150/3., 188/1, 289/1-e maddeleri yer aldı. Karar oybirliğiyle verildi ve 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi de göz önünde bulundurulması belirtildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Müştekinin ve tanık olarak dinlenen ... ile ...'in soruşturma evresinde alınan ifadelerinde, sanığın olay tarihinde saat 18:00'de hırsızlık eylemini gerçekleştirdiğini beyan ettikleri, UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre suç tarihinde güneşin saat 16:26’da battığı, dolayısıyla gece vaktinin 17:26’da başladığı, bu sebeple eylemin gece vakti işlendiği anlaşılmakla, kurulan hükümde 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
2-5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine,18/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.