Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/8421 Esas 2022/17167 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Talebi üzerine duruşmalardan vareste tutulmasına karar verilen sanığın yokluğunda verilen 02/10/2012 tarihli kararın, tebliğ edildiği 22/10/2012 ve 21/11/2012 tarihlerinde cezaevinde bulunan sanığa gerekçeli kararın “Tebligat tarihinde cezaevinde bulunan sanığa tebliğ edilen karar içeriği okunup, anlatılmak” suretiyle tebliğ edilmesinde yasal zorunluluk bulunması sebebiyle, tebliğ işlemlerinin CMK'nın 35/3. maddesinde öngörülen usule uygun olmadığı için geçersiz olması nedeniyle sanığın eski hale getirme talebinin kabulüyle öğrenme üzerine sunduğu 23/06/2022 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan İzmir 6. Asliye Ceza Mahkemesince verilen ve 27/12/2011 tarihinde kesinleşen 2011/375 E., 2011/641 K. sayılı ilamı uyarınca verilen hapisten çevrili 6.000 TL adli para cezasının TCK'nın 141/1. maddesi uyarınca verilmiş olduğu, bahse konu suçun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına alındığı ve 18/07/2018 tarihli ek karar ile uzlaşma sağlanarak düşmesine karar verildiği, bu sebeple bu suçun tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığa ait adli sicil kaydında kesinleşme tarihi itibariyle tekerrüre esas alınabilecek başka bir sabıkasının olmaması;
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.