Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4659 Esas 2022/17090 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hüküm kurulurken, gerekçeli karar başlığında ve hüküm fıkrasında suç adının “iş yeri dokunulmazlığının ihlali” yerine “konut dokunulmazlığının ihlali” olarak yanlış yazılması, mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hataları olarak görülmüş; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Reyhanlı 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/02/2014 tarihli, 2011/452 Esas, 2014/127 Karar sayılı ilamıyla sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan hükmedilen 10 ay hapis cezasına dair mahkumiyet hükmünün dosya içerisindeki adli sicil kaydına göre kesinleşme tarihi 08/07/2014 olmakla birlikte UYAP’tan yapılan incelemede, söz konusu mahkeme kararının katılan vekili tarafından temyizi üzerine Dairemizin 03/12/2020 tarihli ve 2020/24923 Esas, 2020/14404 Karar sayılı ilamıyla bozulmasına karar verildiği ve buna göre bahse konu ilamın temyize konu suç tarihi itibariyle kesinleşmediğinin anlaşılması karşısında, anılan mahkeme kararı nedeniyle sanığın mükerrir sayılamayacağı, ancak, sanığın adli sicil kaydında bulunan hakaret suçundan 1 yıl 2 ay 16 gün hapis cezasını içeren ve 27/10/2015 tarihinde kesinleşen Reyhanlı Sulh Ceza Mahkemesinin 20/11/2012 tarihli ve 2011/382 Esas, 2012/500 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkartılarak; Reyhanlı Sulh Ceza Mahkemesinin 20/11/2012 tarihli ve 2011/382 Esas, 2012/500 Karar sayılı kararına konu hakaret suçundan verilen 1 yıl 2 ay 16 gün hapis cezasına ilişkin mahkumiyet kararının mükerrirliğe esas alınarak, sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve infazdan sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına, ancak karşı temyiz bulunmaması nedeni ile 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, Reyhanlı 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/02/2014 tarihli, 2011/452 Esas, 2014/127 Karar sayılı ilamına konu kamu malına zarar verme suçundan verilen 10 ay hapis cezası esas alınarak belirlenmesine karar verilmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.