Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/8844 Esas 2022/17450 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın hükmün eski hale getirilmesi talebi, Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğu için mahkemenin verdiği karar yok hükmünde kabul edilmiştir. Sanık, hükmü temyiz etme hakkını cezaevi aracılığıyla kullanabileceği konusunda bilgilendirilmemiştir. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı göz önüne alınarak, hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Temyiz itirazları reddedilerek hükümler onanmıştır. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi, CMK'nın 263'üncü maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın 21.11.2013 tarihinde yüzüne karşı verilen hükme yönelik 02.08.2021 ve 23.08.2021 tarihlerinde verdiği ve temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme istemini de içeren dilekçeleri üzerine mahkemece verilen 05.08.2021 tarihli ve 2013/410 E., 2013/393 K. sayılı ek kararın eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olması sebebiyle yok hükmünde ve başka suçtan hükümlü olup son duruşmada hazır edilen ve yüzüne karşı verilen 21.11.2013 tarihli hükmün yasa yolu bildiriminde CMK'nın 263'üncü maddesine göre sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi nedeniyle, sanığın 02.08.2021 ve 23.08.2021 tarihli temyiz taleplerinin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 24.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.