Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5889 Esas 2022/17634 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen hırsızlık suçuna ilişkin dava dosyasında, sanığa yapılan tebligatın usule aykırı olduğu gerekçesiyle kararın iadesine karar verildi. Tebligatın doğru şekilde yapılmamasının nedeni, sanığın bilinen son adresi olan MERNİS adresine doğrudan çıkarılmış olmasıdır. Ancak Tebligat Kanunu'nun ilgili maddelerine göre öncelikle bilinen en son adres esas alınarak tebligat çıkarılması ve çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edilerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerekmektedir. Kararda, bu yöntemin uygulanmamış olmasından dolayı kararın iadesine karar verilmiştir. Tebligat Kanunu'nun 10/2, 21/1, 21/2, 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2 maddeleri kararda açıklayıcı olarak yer almaktadır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, temyiz dışı sanık ...’ın yokluğunda verilen kararın 20.01.2016 tarihli duruşmadaki ifadesinde bildirdiği bilinen son adresi olan “Karacaören Mahallesi, Köyiçi...../ ANKARA” (aynı zamanda MERNİS adresi olan) adresine, doğrudan “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince 16.07.2016 tarihinde yapılan tebliğ işleminin usule aykırı olmasından dolayı, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak (öncelikle adı geçen sanığın cezaevinde bulunması halinde bulunduğu cezaevine 5271 sayılı CMK’nın 263. maddesine uygun olarak tebliği, sanığın ceza evinde bulunmaması halinde ise yukarıda belirtilen bilinen en son adresine MERNİS şerhi içermeden Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği, bu adrese tebliğ yapılamaması halinde MERNİS adresine MERNİS şerhi ile Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile buna ilişkin belge ve sunarsa temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 26.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.