Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4531 Esas 2022/17618 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığının ihlali ve kasten yaralama suçlarından mahkum edilmiş ancak yokluğunda verilen hükümler, sanığın beyan ettiği şekilde tebliğ edilmediği için eski hale getirme talebi ile temyiz istemi yapmıştır. Ancak temyiz süresi geçtikten sonra yapılan bu istem reddedilmiştir. 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi gereği hakkında karar verme yetkisinin Yargıtay'a ait olduğu belirlenmiştir. Bu nedenle eski hale getirme istemi reddedilmiştir. CMUK'nın 310. ve 317. maddeleri de bu kararın alınmasına dayanak teşkil etmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, konut dokunulmazlığının ihlali, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyizin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen hükümlerin, sanığın Dinar Asliye Ceza Mahkemesinin 23/07/2009 tarihli duruşmasında beyan ettiği "...mahallesi ... sokak No: 25 .../... adresinde 19/01/2011 tarihinde 7201 sayılı Yasanın 21/1. maddesi uyarınca aynı konutta ikamet eden (reşit olan) abisi ...’a usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, sanığın 07/12/2011 tarihli dilekçesi ile eski hale getirme ve temyiz isteminde bulunduğu, akabinde Mahkemenin 12/12/2011 tarihli ek kararıyla talebin reddine karar verildiği anlaşılmakla, eski hale getirme isteği hakkında karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtayın ilgili dairesine ait olduğundan Mahkemenin 12/12/2011 tarihli ek kararının hukuki değerden yoksun olması sebebiyle ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Yokluğunda verilip usulüne uygun şekilde 19/01/2011 tarihinde tebliğ edilen hükümleri, CMUK'nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra temyiz eden sanığın süresinde olmayan temyiz istemi ile yerinde görülmeyen eski hale getirme isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 26.10.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.