Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/5623 Esas 2022/17904 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiş, istinaf talebi üzerine hüküm değişikliği yapılarak 1 yıl 4 ay 20 gün hapis cezasına hükmedilmiştir. Sanığın temyiz başvurusu reddedilmiştir. Temyiz sebebi olarak beraat talebi gösterilmiştir fakat suç vasfı değişikliği sebebiyle bu talep uygun görülmemiştir. Kararda, TCK'nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanması hususu ve Anayasa Mahkemesi'nin bu madde bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı açıklanmıştır. Kanunlar ise şu şekildedir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-e, 142/2-h, 168/1 ve 62. maddeleri ile 62. Maddenin Altıncı Fıkrası; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 288. ve 294. maddeleri; 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İlk derece mahkemesince sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis cezasına hükmedildiği, sanığın istinaf talebi üzerine Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesince davanın yeniden görülmesine karar verilerek, duruşma açılıp ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak, sanık hakkında TCK’nin 142/2-h, 168/1. ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 4 ay 20 gün hapis cezasına hükmedildiği anlaşılmakla, suç vasfı değişikliği sebebiyle hükmün temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'' ve aynı Kanun'un 294. maddesinin ise; ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin, hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine yönelik olduğu belirlenerek anılan nedene yönelik yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, ilk derece mahkemesi kararı kaldırılmak suretiyle sanık hakkında verilen karar hukuka uygun bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi'nin kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA, 31/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.