MAHKEMESİ : ADANA 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/10/2010
NUMARASI : 2010/190-2010/350

Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, dava konusu 865 ada 437 parsel sayılı taşınmazı 03.09.2008 tarihinde satın almalarına rağmen 1. kat ile çatı katının önceki malikleri olan davalılar tarafından fuzulen işgal edildiğini ileri sürerek elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerinde bulunmuşlardır.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davacılara ait taşınmazın davalılar tarafından haksız olarak kullanıldığı gerekçesiyle elatmalarının önlenmesi ile ecrimisil isteğinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, taraflarca süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava çaplı taşınmazda bulunan eve elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden toplanan delillerden, davacıların dava konusu 865 ada 437 parsel sayılı taşınmazı önceki maliki olan davalılardan N. Ş.’dan 03.09.2008 tarihinde yarı yarıya paylı olarak satın almak suretiyle maliki oldukları anlaşılmaktadır.
Davacılar, davalıların taşınmazda bulunan evin 1. katı ile çatı katını haksız olarak işgal ettiklerini ileri sürerek eldeki davayı açmışlardır.
Adana 11. İcra Müdürlüğünün 2009 / 2740 esas sayılı takip dosyası ile alacaklı M.. N..’nin borçlular Ü.G. ve A.G. aleyhine tahliye taahhüdüne dayanarak taşınmazın tahliyesini talep ettiği, takibe yapılan itiraz üzerine Adana 1. İcra Hukuk Mahkemesinin 2009 / 457 Esas, 928 Karar Sayılı kararı ile paydaşlardan birinin tek başına dava açamayacağı gerekçesiyle aktif dava ehliyeti bulunmadığından davanın reddine karar verildiği görülmektedir. Daha sonra davacılar tarafından eldeki davanın açıldığı anlaşılmaktadır.
Davalılardan N. taşınmazı sattıktan sonra terk ettiğini, taşınmaza bir müdahalesinin olmadığını savunmuş, diğer davalı Ü.. ise 3.5-4 ay önce evi boşaltarak tahliye ettiğini belirtmiştir.
Mahkemece yapılan keşif sonucu alınan bilirkişi raporlarında ise taşınmazın halen kimler tarafından kullanıldığına ilişkin bir açıklık bulunmamaktadır.
Hal böyle olunca, dava konusu taşınmazın kimler tarafından ne şekilde ve ne zamandır kullanıldığının ayrıca davalıların taşınmazı terk edip etmediklerinin tanık beyanlarıyla tespit edilmesi, buna ilişkin taraf delillerinin toplanarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik soruşturma ile yetinilerek yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru olmadığı gibi kabule göre de taraflar yararına nispi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken maktu vekalet ücretine hükmedilmiş olması da doğru değildir.
Tarafların bu yönlere değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile kararın açıklanan nedenlerle HUMK’nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 24.02.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi