Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/18188 Esas 2022/17070 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi, hükümlü veya tutuklunun kaçması suçunda sanığın bilinen en son adresine öncelikle tebligat çıkarılıp çıkarılmadığının tespiti için infaz dosyasının incelenerek sonuca göre hüküm verilmesi gerektiğini belirtti. Ayrıca, hüküm fıkrasında temel cezaya atıf yapan kanun maddesinin gösterilmemesi, suç tarihinin yanlış yazılması ve Anayasa Mahkemesi'nin iptal ettiği bir geçici maddenin dosyada lehe hükümler içeren maddi ceza hukuku hükümleri içerdiğinden yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varılarak mahkeme kararı bozuldu. Kanun maddeleri ise Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi, TCK'nın 292/1. maddesi, CMK'nın 232/6. maddesi ve 5275 sayılı Kanunun 105/A-8 maddesi ile CMK'nın 251/3. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi olarak belirtildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesinde de belirtildiği üzere, tebligatın ilgilisine bilinen en son adresine yapılması, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya bu adrese tebligat yapılamaması halinde ise adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edileceği ve tebligatın buraya yapılması gerekmekte olup, incelemeye konu olayda, sanığın Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'na iadesine ilişkin kararın MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi uyarınca yapıldığı, sanığın bilinen en son adresine öncelikle tebligat çıkarılıp çıkarılmadığının anlaşılmaması ve sanığın da tarafına tebligat ulaşmadığını savunması karşısında; Edirne 1. İnfaz Hakimliğinin 21.12.2015 tarihli, 2015/1734 Esas, 2015/1772 Karar sayılı kararın öncelikle sanığın bilinen en son adresine tebligata çıkarılıp çıkarılmadığının tespiti için infaz dosyasının aslı ya da onaylı sureti Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde getirtilip incelenerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabul ve uygulama göre de;
a-Sanığın TCK.nın 292/1. maddesi gereğince cezalandırılmasına karar verilirken, hüküm fıkrasında temel cezaya atıf yapan 5275 sayılı Kanunun 105/A-8 maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK.nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
b-Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin ''18.02.2016'' yerine ''16.02.2016'' olarak yazılması,
c-Dairemizin 2020/2463 Esas sayılı dosyasında 01.10.2020 tarihli kararla, somut norm denetimi yoluyla iptal istemli başvuru üzerine Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 gün ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5.
maddesinin "01.01.2020 tarihi itibariyle... hükme bağlanmış ve kesinleşmiş dosyalarda .... basit yargılama usulü uygulanmaz" bölümündeki "hükme bağlanmış" ibaresinin Anayasanın 38. maddesine aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiştir.
2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 38. maddesinde suçun kanuniliği ve cezanın kanuniliği güvence altına alınmıştır. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 7/1. maddesinde de aynı güvencelere yer verilerek "lehe kanunun uygulanması ilkesi" benimsenmiştir.
Maddi ceza hukukuna ilişkin hükümler içeren basit yargılama usulünün "hükme bağlanmış dosyalarda" uygulanmasını engelleyen 5271 sayılı CMK.nın geçici 5. maddesinin (d) bendindeki "hükme bağlanmış" ibaresinin basit yargılama usulü yönünden Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle temyiz davasına konu dosyalarda lehe hükümler içeren CMK.nın 251/3. maddesinin uygulanması imkanının doğması ve bu konuda mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.