Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/15734 Esas 2022/2656 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Van 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.02.2018 tarih ve 2017/591 - 2018/73 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne yardım etme
Hüküm : TCK'nın 220/7 maddesi delaletiyle 314/2, 220/7-son, 3713 sayılı Kanunun 5, TCK'nın 62 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyetine yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince sanık hakkında; silahlı terör örgütüne yardım etme suçuna ilişkin kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan Kanuna eklenen 5. maddenin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyizin sebeplerine göre dosya incelendi gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanıyı oluşturan duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Dosya içerisinde yer alan tanık teşhis ve ifade tutanakları ile kabule esas alınan diğer delillerle birlikte değerlendirildiğinde sanığın eylemlerinin bir bütün halinde silahlı terör örgütüne üye olma suçunu oluşturacağı nazara alınmaksızın delillerin takdirinde hataya düşülerek yazılı şekilde silahlı terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etme suçundan mahkumiyet kararı verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK'nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddine, ancak;
1-Silahlı terör örgütüne yardım etme suçu mütemadi olmayıp yakalanma ile temadi kesilmeyeceğinden gerekçeli karar başlığında suç tarihinin sanığın yardım mahiyetindeki son eylem tarihi yerine yakalanma tarihinin yazılması,
2- Sanık hakkında üyelik suçundan verilen cezanın 3713 sayılı Kanunun 5. maddesi uyarınca artırılması sırasında; artırım oranının doğru uygulanmasına karşın uygulanan kanun maddesinin 5/1. maddesi yerine aynı Kanunun 5. maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan; hükmün bu nedenlerle BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmeden CMK'nın 303/1-c maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; ilk derece mahkemesi ve bölge adliye mahkemesi karar başlıklarındaki suç tarihi olarak gösterilen "31.08.2016" çıkarılıp yerine "31.12.2015" yazılması, hükmün ikinci fıkrasının ikinci bendindeki “3713 sayılı Kanunun 5. maddesi” ibaresinin çıkartılarak yerine “3713 sayılı Kanunun 5/1. maddesi” ibaresinin eklenmesi, suretiyle yeniden yargılama yapılması gerektirmeyen bu hususlar 5271 sayılı CMK'nın 303. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Van 4. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.