Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/3415 Esas 2022/18077 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2022/18077 K. sayılı kararında, suçlamanın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma olduğu ve müşteki yokluğunda verilen gıyabi kararın Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre doğrudan MERNİS adresine tebliğ edilmesinin usulsüz olduğu belirtilmiştir. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsendiği ve önce bilinen en son adres esas alınarak normal tebligat çıkarılması gerektiği ifade edilmiştir. Ayrıca, 5271 sayılı CMK'nın 237. maddesi kapsamında davaya katılma hakkına sahip olan müştekinin bilinen en son adresine gıyabi kararın tebliğ edilmesi, iade olması halinde ise Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi uyarınca en son MERNİS adresine tebligat yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Kararda, hükmün temyiz edilmesi durumunda ek tebliğname düzenlenmesi ve dosyanın iadesinin temini amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdi edilmesine karar verilmiştir.
Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi: Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.
Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi: Tebligat, muhatabın veya vekilinin adresinde yapılır. Adresinde bulunamayan muhataba evrak, en yakın adrese bırakılır ve geri alınması istenilir.
Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi: Adresinde bulunmayan veya tebligattan kaçındığı anlaşılan muhatabın ve mahkemece tebliği zaruri görülen kişilerin tebligatı, adrese elverişli görülen son adresin bulunduğu yerdeki adres kayıt sistemi aracılığı ile yapılır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜMLER : Beraat

Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerektiği anlaşılmakla;
5271 sayılı CMK.nın 237. maddesi kapsamında davaya katılma hakkına sahip olan müşteki ...'nın yokluğunda verilen kararın, doğrudan Tebligat Kanunu 21/2. maddesine göre MERNİS adresine tebliğ edilmesinin usulsüz olduğu anlaşıldığından, gıyabi kararın müştekinin bilinen en son adresi olan ve yargılama aşamasında bildirilen adresine tebliğ edilmesi, iade olması halinde 6099 sayılı Yasa ile değişik 7201 sayılı Yasa'nın 21/2. maddesi uyarınca en son MERNİS adresine tebligat yapılması ve hükmün temyiz edilmesi durumunda bu hususta ek tebliğname düzenlenmesinden sonra dosyanın iadesinin temini amacıyla mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.