Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/2320 Esas 2022/18229 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bir kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu sebebiyle açılan davanın sonucunda mahkumiyet kararı verildiği görülmektedir. Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi gereğince, tebligatın yapılamaması halinde bilinen en son adres(esasen adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi) esas alınarak normal tebligat çıkarılıp bila tebliğ iade edilmesi durumunda ise, adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek bu adrese tebliğ yapılması gerekmektedir. Bu durumda dosya kapsamına göre katılanın son adresi doğrudan MERNİS adresine tebliğ edildiği için tebligatın usulüne uygun olmadığı sonucuna varılmıştır. Kararın katılan tarafından usulüne uygun bir şekilde tebliğ edildiğine dair evrak eklendikten sonra iade edileceği belirtilmektedir.
Tebligat Kanunu'nun 10/2 ve 21/1-2 maddeleri bahsedilen kararda yer almaktadır. İlk olarak bilinen en son adres üzerinden normal tebligat yapılması, daha sonra bu tebligatın iade edilmesi halinde adres kayıt sistemindeki adresin bilinen son adres olarak kabul edilerek tebliğin bu adrese yapılması gerekmektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır." hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sitemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerektiği, dosya kapsamına göre; katılan ...'nin yokluğunda verilen hükmün katılanın 15.09.2015 tarihli beyanında bildirmiş olduğu bilinen son adresi yerine doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21. maddesi gereğince tebliğ edildiğinden tebligatın usulüne uygun olmadığı anlaşılmakla, gerekçeli kararın katılan ...'ye usulüne uygun bir şekilde tebliğ edilerek tebliğ edildiğine dair evrak, verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklenmek ve ek tebliğname düzenlendikten sonra iade edilmek üzere, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na TEVDİİNE, 01.12.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.