Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/5562 Esas 2022/3951 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 17.07.2020 tarih ve 2018/406 - 2020/134 sayılı kararı
Suç : Tehlikeli maddelerin izinsiz olarak bulundurulması veya değiştirmesi, 6136 sayılı Kanuna muhalefet etme
Hüküm : TCK’nın 174/1, TCK’nın 174/2 maddesi yollamasıyla 3713 sayılı Kanunun 5/2, TCK’nın 52/2, 53/1 ve 58/9. maddeleri uyarınca mahkûmiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi 6136 sayılı Kanunun 13/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK’nın 52/2, 53/1, 58/9, 54 ve 63. maddeleri uyarınca mahkûmiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi
Temyiz edenler : Sanık ve müdafii

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvuruların süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin 01.02.2018 tarihli ve 7079 sayılı Kanunun 94. maddesi ile değişik CMK’nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren REDDİNE,
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanık hakkında Anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs etme, kasten
öldürme ve kasten öldürmeye teşebbüs etme suçlarından Dairemizde temyiz incelemesinde bulunan 2021/6130 esas sayılı dosya ile birlikte aynı gün yapılan temyiz incelemesi sonucunda;
25.08.2017 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 694 sayılı KHK’nın 147. maddesi ile değiştirilen ve yine 08.03.2018 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7078 sayılı Kanun’un 142. maddesi ile de kanunlaştırılan CMK’nın 196/4 maddesinde öngörülen zorunluluk halinin ne olduğu gösterilmeden SEGBİS vasıtasıyla savunması alınmasına rağmen, sanığın yargılamanın hiçbir aşamasında itiraz etmeyerek SEGBİS ile savunmasının alınmasını zımnen kabul etmiş olması, savunma esnasında SEGBİS sisteminde savunmayı zafiyete uğratacak kesinti olduğuna dair tespitin bulunmaması, bu yöntemle savunma alınmasının, silahların eşitliği ve adil yargılanma ilkesi çerçevesinde sanığın savunmasında zaafiyet yaratmadığının anlaşılması karşısında, bu yöne ilişkin temyiz talebi yerinde görülmeyerek bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık ve müdafiinin temyiz dilekçelerinde ileri sürdükleri nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 29.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.