Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2020/4603 Esas 2022/10058 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Sanıklar ... ve ... hakkında hükümlülük, müsadere, diğer sanıklar hakkında beraat

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) ... Piyasası Düzenleme Kurumu vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliği itibarıyla suçtan doğrudan zarar görmeyen ... Piyasası Düzenleme Kurumu'nun davaya katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığı gözetilerek, ... Piyasası Düzenleme Kurumu vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II) Katılan ... İdaresi vekilinin sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... hakkında kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre, katılan ... İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
III) Katılan ... İdaresi vekilinin sanıklar ... ve ... hakkında kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Tüm dosya kapsamının incelenmesinde, 26.04.2014 günü ... isimli işyerine ait garajda yapılan aramada bir kısmı aracın yakıt deposuna ikmal edilmiş halde toplamda 10.064 litre mineral yağ, bitkisel yağ ve geri kazanım solventi karışımı ürün ele geçirilmesi şeklinde gerçekleşen olayda, sanık ... ile ... isimli şirkette sevkiyat sorumlusu olduğunu beyan eden sanık ...' e ait 26.04.2014 tarihli iletişimin tespiti kayıtlarından, sanık ...'un ele geçen kaçak ürünün tedarikçisi olduğunun ve olay günü ele geçen ürünle ilgili olarak marker ölçümü yapılsa dahi geçersiz çıkması halinde ürünün mazot olmadığı katkı maddesi olduğu ve markere tabi olmadığı yönünde beyan vereceklerini kararlaştırdıklarının anlaşılması karşısında; yakalanan eşya miktarı, ele geçiriliş şekli ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde anılan sanıkların haklarında mahkumiyet kararı verilen diğer sanıklar ... ve ... ile iştirak halinde hareket ederek 5607 sayılı Yasanın 3/12. maddesi kapsamında kalan toplu kaçakçılık suçunu işledikleri anlaşılmakla sanıkların mahkumiyetleri yerine yazılı şekilde beraatlerine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan ... İdaresi vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
II) Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
1. Sanıkların eyleminin 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/12. maddesi kapsamında kaldığı gözetilmeden, sanıklar hakkında uygulama yeri bulunmayan aynı Yasanın 3/11. maddesi gereğince hüküm tesisi,
2. İncelemeye konu ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/224 Esas sayılı ana dosyaya ilişkin suç tarihinin 22.03.2014, iddianame düzenleme tarihinin 01.06.2014, aynı mahkemenin bu dosyayla birleştirilen 2014/390 Esas sayılı dosyasında sanıklara atılı eylem ile ilgili olarak suç tarihinin 26.04.2014, iddianame düzenleme tarihinin ise 25.07.2014 olduğu, tek suç işleme kararı kapsamında hukuki kesinti gerçekleşmeden yeniden suç işleyen sanıklar hakkında zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerekirken yerel mahkemesince her iki dosyanın birleştirilmesinden sonra sanıklar hakkında iki ayrı eylem nedeniyle iki kez mahkumiyet hükmü kurulması,
3. Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanıkların eyleminin 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/12. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra ise 28/06/2013 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/12. maddesi kapsamında bulunduğu,
Hükümlerden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek;
Suç tarihinde yürürlükte olan 6455 sayılı yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/12. maddesi ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/12. maddeleri somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
3. Sanıklar hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK'nun 62/1. madde ve fıkrası yerine TCK'nun 62. maddesinin yazılması suretiyle CMK'nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4. TCK'nun 53. maddesinin uygulanması açısından 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı gözönünde bulundurularak hüküm oluşturulmasının gerektiğinin gözetilmemesi,
5. Suç konusu kaçak eşyanın 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi delaletiyle 5237 sayılı TCK'nun 54/4. maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ... İdaresi vekili ve sanıkların müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.