Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2022/537 Esas 2022/10694 Karar Sayılı İlamı

5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ...'nın, anılan Kanunun 56/4. maddesi delaletiyle 63/10, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 4 kez 820,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 11/09/2015 tarihli ve 2014/130 esas, 2015/573 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 01/11/2021 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17/12/2021 tarihli ve KYB. 2021/135092 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
1-Dosya kapsamına göre;
Sanık hakkında, müştekiler ..., ..., ... ve ... adına oluşturulan sahte dilekçelerle, yurt dışından getirilen cep telefonlarını müştekilerin pasaportlarına işlettiğinin kabul edildiği, sanığın her bir müştekiye karşı eyleminin ayrı bir suç oluşturduğu, dolayısıyla önödeme teklifinin her bir müşteki yönünden ayrı ayrı düzenlenip, o suç yönünden önödemenin ifa edilmesi durumunda kamu davasının sadece o müştekiye yönelik eylem bakımından düşmesine karar verileceğinin ihtar edilmesi gerektiği halde,
Somut olayda, müştekilerin her birine karşı işlenen dört bağımsız suç olduğu nazara alınmadan, hepsi yönünden tek bir önödeme teklifinin düzenlendiği ve anılan miktarın tamamının ödenmesi halinde kamu davasının düşeceğinin ihtar edildiği cihetle, anılan önödeme ihtarının usulsüz olduğu gözetilerek, kovuşturma aşamasında mahkemesince yeniden her bir müştekiye karşı gerçekleştirilen eylem yönünden ayrı ayrı hazırlanan ön ödeme teklifi sanığa ihtar edilip sonucuna göre sanığın hukukî durumunun takdir ve tayini gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesinde,
2-Kabule göre de;
... Telek. Oto Taşı-Tur. San. Ltd. Şirketinin yetkilisi olan sanık hakkında, müştekiler adına oluşturulan sahte dilekçeyle yurt dışından getirilen cep telefonlarını müştekilerin pasaportlarına işlettiği iddiasıyla özel belgede sahtecilik suçundan açılan kamu davasının yargılaması sırasında, sanığa isnat edilen eylemin özel düzenleme niteliği taşıyan ve lehe olan 5809 sayılı Kanunun 56/4. maddesinde düzenlenen önödemeye tâbi suçu oluşturduğu kabul edilerek Mahkemesince 03/11/2014 tarihli celsede sanığın yüzüne karşı 8.052,65 Türk lirası önödeme ihtaratı yapıldığı,
27/05/2015 tarihli celsede ise anılan önödemede hesap hatası yapıldığı farkedilerek, bu defa sanığın yokluğunda 8.047,65 Türk lirası önödeme ihtaratı yapıldığı, keza 10/07/2015 tarihli celsede de aynı ihtaratın sanığın yokluğunda tekrarlandığı,
Bu durumda, 03/11/2014 tarihli celsede sanığın yüzüne karşı yapılan ön ödeme ihtaratının hesap hatası yapıldığı için geçersiz olduğu, sonraki önödeme ihtaratlarının ise sanığın yokluğunda yapıldığı ve sanığa tebliğ edildiğine dair dosya arasında bir belgenin bulunmadığı cihetle, kovuşturma aşamasında mahkemesince yeniden ön ödeme ihtarı yapılıp sonucuna göre sanığın hukukî durumunun takdir ve tayini gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesinde, isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden ... Asliye Ceza Mahkemesinin 11/09/2015 tarihli ve 2014/130 esas, 2015/573 sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nun 309/4-a maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yapılmasına, bozma nedenine göre kanun yararına bozma isteminin kabule göre kısmı yönünden ise karar verilmesine yer olmadığına, 06.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.