Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/22750 Esas 2022/11904 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Askeri Ceza Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığın, 27.01.2015-27.03.2015 ve 30.03.2015-12.05.2015 tarihleri arasında iki ayrı firar suçunu işlediği kabul edilerek yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmiş ise de;
Sanığın temyiz dilekçesinde aynı firar suçundan dolayı Ankara 3.Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/855 Esas, 2018/187 Karar sayılı karar ile mahkum olduğunu belirtmesi, UYAP sistemi üzerinden yapılan sorgulamada sanık hakkında aynı Mahkemenin 06.02.2018 tarihli ve 2017/855 Esas, 2018/187 Karar sayılı kararı ile "11.11.2014-03.08.2016" tarihleri arasında işlediği firar suçundan dolayı 10 ay hapis cezası ile mahkumiyetine dair 09.07.2019 tarihinde kesinleşmiş karar bulunması, dava konusu suç tarihlerinin (27.01.2015-27.03.2015 ve 30.03.2015-12.05.2015) söz konusu suç tarihleri (11.11.2014-03.08.2016) içinde kaldığının anlaşılması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenmesi ve mükerrer yargılama yapılmaması açısından, Ankara 3.Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/855 Esas, 2018/187 Karar sayılı kararı ile ilgili dava dosyası getirtilip incelenerek, ilgili belgeler ile iddianame ve gerekçeli karar dava dosyasına eklenip, anılan karardaki suç tarihleri ile dava konusu suç tarihlerinin karşılaştırılması, dava konusu yargılamaların mükerrer yargılama teşkil edip etmediğinin, sanığın üzerine atılı suçların oluşup oluşmadığının, oluşmuş ise hangi tarihler arasında gerçekleştiğinin hiçbir şüphe ve tereddüde yer bırakmayacak şekilde belirlenmesi ve elde edilecek sonuca göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile hükümler kurulması,
Kabule göre;
1.Kısa sürel, hapis cezalarının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK'nun 50/1-a maddesi yerine TCK'nun 50.maddesinin gösterilmesi,
2.Adli para cezalarının 1 gününün 20 TL'den hesabı sırasında uygulama maddesi olan TCK'nun 52/2.maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nun 232/6.maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.