Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/8233 Esas 2022/11943 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karar temyiz edilmiş ve incelenmiştir. Nakil aracının iadesine ilişkin mahkeme hükmü yerinde bulunmuştur. Ancak, sanık müdafisinin temyiz istemi incelenirken, suç tarihine göre değişen kanun maddeleri ve ceza indirimleri dikkate alınmadan hüküm oluşturulduğu belirtilmiştir. Bu sebeple, hüküm bozulmuş ve yerel mahkemenin kanun maddelerinin detaylı bir şekilde gözden geçirilerek yeniden karar vermesi gerektiği ifade edilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5607 sayılı Yasa'nın 3/11, 3/5, 3/10, 3/22, 5/2 ve 13/1 maddeleri, 6455 sayılı Yasa, 6545 sayılı Yasa ve 7242 sayılı Yasa'nın ilgili maddeleri, TCK'nun 7. maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas, 2015/85 Karar ve 53. maddesi ile müsaderenin gerektiği durumlar için TCK'nun 54/4. maddesi, 6352 sayılı Yasa'nın 100. maddesi, CMK'nun 324. maddesi ve 6183 sayılı Kanun'un 106. maddesi yer almaktadır. Ayrıca, sanık hakkında hapis cezası ertelenmiş olsa bile TCK'nun 51/8. maddesi gereği ihtara yer verilmesi gerekmektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I-Nakil aracının iadesi kararının incelenmesinde;
Nakilde kullanılan araca ilişkin mahkeme gerekçesi yerinde olmakla iade kararının ONANMASINA,
II- Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesinde ise;
1- Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/11. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra ise 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/11-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5, 3/10. madde ve fıkraları kapsamında bulunduğu;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/11. maddesi ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/11. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddelerinin somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2-Anayasa Mahkemesi'nin, TCK'nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanan 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı göz önünde bulundurularak hüküm oluşturulmasının gerekmesi,
3-Ele geçen kaçak eşyanın, 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi yollamasıyla TCK'nun 54/4. maddesi gereğince müsaderesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi,
4-Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın 6352 sayılı Yasanın 100. maddesi ile CMK'nun 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
5-Sanık hakkında hapis cezası ertelendiği halde TCK’nun 51/8. maddesince ihtarata yer verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.