Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/5654 Esas 2022/12339 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Askeri bir görevde olan sanık, üstüne taarruz ettiği gerekçesiyle suçlanıyordu. İlk önce hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı temyiz edilmek istenmiş ancak bu kararın itiraz edilebilecek bir niteliği olmadığı ve itiraz merciince değerlendirileceği belirtilerek dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iade edilmiştir. Sonrasında ise sanık hakkında açılan dava sürecinde, askeri ceza kanununda yapılan değişiklikler nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğine karar verilmiştir. Ayrıca, sanığa tanınan ek savunma hakkı yeterli olmadığından, ceza uygulamasında hukuka aykırılık bulunmuştur. Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının tahsili konusunda tereddüt oluşturacak şekilde taksit aralığı belirtilmemiş olduğundan, karar BOZULMUŞTUR.
Kanun maddeleri:
- 5560 sayılı Yasa ile değişik 5271 sayılı CMK'nun 231/12. madde fıkrası
- Askeri Ceza Kanunu'na eklenen Ek 12. madde
- 5237 sayılı TCK'nun 7/2. maddesi
- 1632 sayılı ASCK'nun 91/2 (az vahim hal) maddesi
- 1632 sayılı ASCK'nun 91/1 (az vahim hal) maddesi
- 5271 sayılı CMK'nun 226. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1-Sanık ... hakkında üste fiilen taarruz suçuna yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5560 sayılı Yasa ile değişik 5271 sayılı CMK'nun 231/12. madde fıkrası uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına karşı itiraz yasa yolu açık olup, kararın temyizi olanaklı bulunmadığından temyiz dilekçesi itiraz mahiyetinde kabul edilerek, gereği mahallinde itiraz merciince değerlendirilmek üzere dosyanın incelenmeksizin iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na TEVDİİNE,
2-Sanık ... hakkında üste fiilen taarruz suçuna yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
1-Hükümden sonra 30/06/2021 tarihli ve 31527 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 24/06/2021 tarihli ve 7329 sayılı Askeri Ceza Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 2. maddesi ile Askeri Ceza Kanunu'na eklenen Ek 12. maddesinin 2. fıkrasında ""Yükümlü erbaş ve erler arasında ast, üst veya amir ilişkisinin dikkate alınması için fiilin askerî hizmet ve görevlerinden dolayı işlenmesi şarttır." hükmünün düzenlendiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nun 7/2. maddesi uyarınca; "suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanık hakkında 1632 sayılı ASCK'nun 91/2 (az vahim hal) maddesi uyarınca cezalandırılması istemi ile kamu davası açıldığı halde, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan 1632 sayılı ASCK'nun 91/1 (az vahim hal) maddesi ile uygulama yapılması suretiyle 5271 sayılı CMK'nun 226. maddesine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
Sanık hakkında tayin olunan adli para cezasının 24 eşit taksitle tahsiline karar verilirken infazda tereddüt oluşturacak şekilde taksit aralığının gösterilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.