Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2022/7438 Esas 2022/12569 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu (BTK) vekilinin temyiz talebinin kabul edilemeyeceği, çünkü suçtan zarar gören BTK'nın temyiz talebinde bulunmadığı sonucuna vardı. Ayrıca, sanığın suçun üst sınırının 100 gün adli para cezası olduğu ve adli para cezasının en yüksek sınırının 100 TL olduğu göz önüne alındığında, suçtan beraat hükümlerinin kesinlik sınırının altında kaldığı ve temyiz olanağının bulunmadığı belirtildi. Bu nedenle, katılanın temyiz inceleme isteği reddedildi. Kanun maddeleri olarak ise 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi, 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63/10. maddesi ve 5237 sayılı TCK’nun 52/2. maddesi kararda detaylı bir şekilde açıklandı.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Suçtan zarar gören Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu vekilinin temyiz istemine ilişkin olarak;
Suçtan zarar gören kurumun, yokluğunda verilen Kocaeli 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/11/2015 tarih, 2015/715 Esas – 2015/1160 Karar sayılı kararı 07/10/2019 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilmesine rağmen temyiz isteminde bulunmadığı anlaşılmakla, CMK'nun 237/2. maddesine uygun biçimde talepte bulunup katılma iradesini ortaya koymayan suçtan zarar gören vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi gereğince REDDİNE
II) Katılan ...’in temyiz istemine ilişkin olarak;
5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle uygulanması zorunlu olan 1412 sayılı CMUK'nun 305. maddesi uyarınca “Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,” kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı, 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63/10. maddesinde yer alan “Bu Kanunun 56 ncı maddesinin birinci fıkrası hükümlerine aykırı hareket edenler bin günden beş bin güne kadar; ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci fıkralarına aykırı hareket ederek bu işi bizzat yapanlar elli günden yüz güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır.” şeklindeki düzenleme ile 5237 sayılı TCK’nun 52/2. maddesindeki “En az yirmi ve en fazla yüz Türk Lirası olan bir gün karşılığı adlî para cezasının miktarı, kişinin ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak takdir edilir.” hükmü birlikte dikkate alındığında, 5809 sayılı Kanunun 63/10. maddesinde düzenlenen, sanığa atılı suçun üst sınırı 100 gün adli para cezası olup, TCK'nun maddeleri 52/2 gereğince bir gün karşılığı da en üst sınır olan 100 TL üzerinden adli para cezasına hükmedilmesi halinde dahi sonuç cezanın 10.000 TL adli para cezasını geçmeyeceği, dolayısıyla bu suçtan verilen beraat hükümlerinin 1412 sayılı CMUK'nun 305/1-2 maddesinde düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve temyiz olanağının bulunmadığı cihetle,
Katılanın temyiz inceleme isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE 26/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.