Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/9381 Esas 2022/14578 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Yerel mahkeme tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiş. İlk olarak, suçta kullanılan nakil vasıtasının iadesine yönelik yapılan temyiz reddedilmiş. İkinci olarak, sanığa verilen cezayla ilgili olarak, yapılan incelemede suç tarihinde yürürlükte olan yasaların cezalar karşılaştırılarak sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri yapılması gerektiği belirtilmiş. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi, 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ve 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası da dikkate alınarak uygulama yapılması gerektiği ifade edilmiş. Ancak, hükümde sanık hakkında adli para cezasının taksitlendirilmesi hususunda değerlendirme yapılmadığı ve ele geçen kaçak eşyanın müsaderesine karar verilmesi gerektiği belirtilerek kararın bozulmasına karar verilmiş. Kanun maddeleri detaylı olarak şöyle açıklanmış:
- 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasa
- 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasa
- 7242 sayılı Yasa
- 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi
- 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası
- 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nun 54. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Katılan ... İdaresi vekilinin temyizinin nakil aracına hasren olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Suçta kullanılan nakil vasıtasının iadesine yönelik katılan ... İdaresi vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
II) Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde ise;
1. Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra ise 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5, 3/10. madde ve fıkraları kapsamında bulunduğu;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek,
Suç tarihinde yürürlükte olan 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18-son maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddeleri somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
1. Lehe hükümlerin uygulanması talebinde bulunulan sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesi hususunda değerlendirme yapılmaması,
2. Ele geçen kaçak eşyanın, 5607 sayılı Kanunun 13/1. maddesi yollamasıyla 5237 sayılı TCK’nun 54/4. maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi gerekirken, TCK’nun 54. maddesi gereğince yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.