Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/6644 Esas 2022/14941 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiştir. Temyiz sonucunda yerel mahkemenin görevinin, yasal koşulların oluşup oluşmadığını saptamak ve sonuca göre uygulama yapmak olduğu belirtilmiştir. Ayrıca temel gün adli para cezasının paraya çevrilmesi gerektiği kuralı gözetilmemiştir ve sanık hakkında belirlenen temel cezada arttırım yapılması gerektiği halde yapılmamıştır. Ayrıca takdiri indirim uygulama maddesi yanlış yazılmıştır. Anayasa Mahkemesinin kararı göz önünde bulundurulmamış ve müsadere talep edilmeyen eşya hakkında ek savunma hakkı tanınmadan müsadere ve tasfiyesine karar verilmiştir. Hüküm, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321.maddesi uyarınca bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi, 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi, 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası, TCK'nun 53. maddesi, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı, ve 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesi ve 5/2. maddesi yer almaktadır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, tasfiye

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1-Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2-Temel gün adli para cezası tayin edilip, artırım ve indirim nedenleri uygulandıktan sonra gün adli para cezasının paraya çevrilmesi gerektiği kuralının gözetilmemesi suretiyle 5237 sayılı TCK'nun 61/8. madde ve fıkrasına aykırı davranılması,
3-Sanık hakkında belirlenen temel cezada 5607 sayılı Yasanın 3/10. maddesi uyarınca arttırım yapılması gerekirken uygulama yeri bulunmayan aynı Yasanın 10. maddesi gereğince arttırım yapıldığının belirtilmesi,
4-Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK'nun 62/1. madde ve fıkrası yerine TCK'nun 62/2. maddesinin yazılması suretiyle CMK'nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
5-TCK'nun 53. maddesinin uygulanması açısından 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı gözönünde bulundurularak hüküm oluşturulmasının gerektiğinin gözetilmemesi,
6-İddianamede müsaderesi talep edilmeyen dava konusu eşya hakkında ek savunma hakkı tanınarak 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi delaletiyle TCK’nun 54/4. maddesi gereğince müsadere kararı verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, ek savunma hakkı tanınmadan yazılı şekilde müsadere ve tasfiyesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.