Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/21097 Esas 2022/15985 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık ...'ın, içinde bulunduğu aracın arka koltuk ve önünde kaçak sigara ele geçirilmesi nedeniyle 5607 sayılı Yasaya muhalefet suçundan yargılanmasına ilişkin mahkeme kararı incelenmiştir. İlk olarak, suçta kullanılan nakil vasıtasının iadesi talebi reddedilmiştir. Ancak, sanığın beraat kararının bozulup mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu kararda, sanığın eylemi 5607 sayılı Yasaya göre değerlendirilerek, suça konu kaçak eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezaların yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilebileceği ve kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının yapılabileceği belirtilmiştir. Ayrıca, suça konu kaçak eşyanın 5607 sayılı Yasaya göre müsadere edilmesi gerekirken, tasfiyesine karar verildiği ve yargılama giderlerinin kimlere yükleneceği konusunun belirtilmediği için hüküm bozulmuştur. Detaylı olarak, suça konu olan yasal maddeler şunlardır: 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nun 3/5, 3/10, 3/18, 3/22 ve 5/2 maddeleri, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. maddesi, 7242 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nun 61. ve 63. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında beraat, sanık ... hakkında hükümlülük; müsadere, aracın müsaderesine yer olmadığına, tasfiye

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I-Katılan ... İdaresi vekilinin suçta kullanılan nakil vasıtasının iadesine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Suçta kullanılan nakil vasıtasının iadesine yönelik katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
II-Katılan ... İdaresi vekilinin sanık ...'ye verilen beraat hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Olay tutanağına göre sanık ...'nin de içinde bulunduğu sanık ...'ın sevk ve idaresindeki aracın arka koltuk ve arka koltuk önünde kaçak sigara olduğunun görülmesi üzerine aracın durdurulduğu ve yapılan aramada toplamda 532 karton kaçak sigara ele geçirildiği olayda, sanık ...'ın kaçak sigaralardan haberdar olmadığını beyan etmiş ise de kaçak eşyanın miktarı ve ele geçiriliş şekli gözetildiğinde, sanık ...'ın üzerine atılı suçtan mahkumiyeti yerine beraatine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
III-Katılan ... İdaresi vekili ve sanık ...'ın verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
1-Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra ise 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5, 3/10, 3/10-son madde ve fıkraları kapsamında bulunduğu gözetildiğinde;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek,
Suç tarihinde yürürlükte olan 6455 sayılı Yasa'nın 3/18. maddesi ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/10-son, 3/22, 5/2. maddeleri somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası nazara alınarak sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2-24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
1-Sanığa verilen gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında adli para cezasının bir gün karşılığı belirlenirken 5237 sayılı TCK'nun 52/2. maddesi yerine 50/1. maddesinin yazılması suretiyle CMK'nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
2-TCK'nun 52/4. maddesi gereğince, sanığın taksitlerden birisini zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edilebileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrilebileceğine dair ihtar yapılması gerekirken yazılı şekilde yapılması,
3-Suça konu kaçak eşyanın 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi delaleti ile TCK'nun 54/4. maddesi uyarınca müsaderesi ile yetinilmesi gerekirken yazılı şekilde tasfiyesine de karar verilmesi,
4-Atılı suçun niteliğine göre suçtan zarar görmeyen ... davaya katılmasına karar verilmesi ve ... ile Gümrük İdaresinin davaya ayrı ayrı katılmalarına karar verildiği gözetilmeden vekalet ücretinin hangi kuruma verildiği belli olmayacak şekilde "sanıktan alınarak katılana verilmesine" şeklinde hüküm tesisi,
5-Yargılama giderleri ile ilgili olarak, 5271 sayılı CMK'nun 324. maddesinin 2. fıkrasında "Hüküm ve kararda yargılama giderlerinin kimlere yükletileceği gösterilir.” şeklindeki açık hükmü ile Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 26/05/1935 gün ve 111/7 sayılı "yargılama giderleri hükmün tamamlayıcı parçası olduğundan ilamlarda açıklanmalı, kime yükletileceği belirtilmedir" ve yine Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 02/05/1966 gün ve 4/3 sayılı "tefhim edilmekle hükmün esasını oluşturan kısa kararda yargılama giderinin miktarı ve kime ne miktarda yükleteceği belirtilerek, sanığın yükümlülüğü öğrenmesinin sağlanması ve bu sayede sanığın yargılama giderlerine karşı temyiz davası açıp açmama hususunda karar verme olanağı tanınması gerektiğini” belirten kararları karşısında, hükmün esasını oluşturan kısa kararda, sanığın yükümlülüğünü öğrenmesi ve buna göre yargılama giderleri yönünden temyiz yoluna başvurup başvurmayacağı hususunda karar vermesine imkan tanımak için, yargılama giderlerinin kime yükleneceğinin ve bu yükümlülüğün ne miktar olacağının belirtilmesi gerektiği gözetilmeksizin kısa kararda yargılama gideri kısmı boş bırakılarak yargılama giderleri ile ilgili miktar açıklanmadan usul ve yasaya aykırı hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.