Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1058 Esas 2022/4901 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan Malatya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK’nın 250. maddesi ile görevli) 2008/56 Esas – 2009/180 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının zorla fuhuş yaptırmak suçundan yargılandığı, yapılan yargılama sonunda davacı hakkında beraat kararı verildiği, beraat kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin temyiz incelemesinden geçerek 02.04.2018 tarihinde kesinleştiği, davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 50.000 TL maddi, 50.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece,
Malatya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK’nın 250. maddesi ile görevli) 2008/56 Esasına kaydedildiği, 2009/180 Karar numaralı karar ile 17/12/2009 tarihinde davacının beraatine karar verildiği, ancak dosyanın temyiz üzerine Yargıtay incelemesinde bulunduğu, ayrıca Malatya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 23/06/2016 tarihli yazı cevabında; davacı hakkındaki beraat kararının kesinleşmediği, ayrıca dosyanın ilgili belgelerinin incelenmesinden davacı aleyhine Cumhuriyet savcısı tarafından aleyhe temyiz başvurusunda bulunulduğu, bu hali ile davacının tutuklandığı suçtan hakkında verilen beraat kararının kesinleşmemesi sebebiyle dava şartının gerçekleşmediği anlaşılmakla davanın reddine karar verildiği,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Malatya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK’nın 250. maddesi ile görevli) 2008/56 Esas – 2009/180 Karar sayılı ceza dosyası, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 02.04.2018 tarihli temyiz incelemesinde davacı (sanık) hakkında üzerine atılı suç nedeniyle TCK’ nın 66/1-e. maddesi uyarınca 8 yıllık zamanaşımı süresinin dolması sebebiyle davacı (sanık) hakkında düşme kararı verildiği,
5271 sayılı CMK'nın 144/1-c maddesinde genel veya özel af, şikâyetten vazgeçme, uzlaşma gibi nedenlerle hakkında kovuşturmaya yer olmadığına veya davanın düşmesine karar verilen veya kamu davası geçici olarak durdurulan veya kamu davası ertelenen veya düşürülen kişilerin tazminat isteyemeyeceğinin belirtildiği, tazminat istemeyecek hallerin belirlenmesine ilişkin nedenlerin niteliği dikkate alındığında, bu hallerin, suçun işlenmesi sonrası değişen taraf iradelerine ya da devletin tasarruflarına dayalı olarak, sanığa ceza verilmemesini öngören kurumlar olduğu, belirtilen maddede, zamanaşımı nedeniyle davanın düşmesine karar verilmesi halinde, tazminat istenemeyeceğine dair açık bir düzenleme bulunmadığı gibi dava zamanaşımı süresinin dolması halinde düşme kararı verilmesi durumunda, bu hususun, dosyanın tarafı olan sanığın eylemlerinden kaynaklanmaması halinde, haksız yere gözaltında veya tutuklu kalan taraf lehine uğranıldığı iddia edilen maddi ve manevi zarar için makul bir tazminata hükmedilmesi gerektiği gözetildiğinde, tazminata esas dosyanın getirtilip incelenip davanın zamanaşımına uğramasında davacının kusurunun bulunup bulunmadığı tereddüte yer vermeyecek şekilde açıklığa kavuşturulup, davacının kusurunun bulunmadığı tespit edilir ise davacı lehine uğranıldığı iddia edilen zarara ilişkin makul bir maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, davanın reddine dair yazılı şekilde hüküm tesisi,
2-Gerekçeli karar başlığında, ''Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat'' olan dava türünün ''Kanun dışı yakalanan veya tutuklanan kişilere tazminat verilmesi'' olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 22.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.