Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4430 Esas 2022/5195 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62/1, 50/4, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde; TCK'nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusuru ile bir kişinin ölümüne neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması; sanık hakkında aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü sanık sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal içinde, azami hız limitinin 100 km/saat olduğu, orta refüj ile bölünmüş, tek yönlü, asfalt kaplama, aydınlatmanın bulunduğu cadde üzerinde Alanya istikametinden Manavgat istikametine doğru gece vakti seyri esnasında olay mahalline geldiğinde istikametine göre sağdan sola doğru yaya geçidi üzerinden karşıdan karşıya geçmekte olan yaya ...'e sol şerit üzerinde aracının sağ ön kısmı ile çarpması sonucu sanığın asli kusuru ile yayanın ölümüne sebebiyet verdiği olayda,
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin lehe hükümlerin uygulanmadığına, oluşa, kusura ve sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken dayanak madde olan TCK'nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a. maddesinin ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmesi sırasında dayanak madde olan 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün (3) numaralı bendi hükümden çıkartılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK'nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK'nın 52/3. maddesi gereğince 760 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.