Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/1841 Esas 2022/5380 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme tarafından alınan karara göre, bir davada koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talep eden davacının talebi kısmen kabul edilmiştir. Ancak, davacının lehine ve davalının aleyhine hükmedilen tazminat miktarının 100 TL olduğu için karar kesinleşmiştir. Temyiz istemi olan davacı ve davalı vekillerinin istemleri değerlendirilerek, davalı bakımından kabul edilmiş, davacı bakımından ise reddedilmiştir. Kararda, temyiz sınırı ve hükmedilen tazminat miktarına göre HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerine atıfta bulunulmuştur. Kanunlar arasındaki ilişki şöyledir:
-Bu kararda bahsedilen 2911 sayılı Yasa, Emniyet Hizmetleri Kanunu'dur ve kanunun 22/2. maddesinde hüküm vardır.
-Kararda bahsedilen 6100 sayılı HMK, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'dur.
-5219 sayılı Kanun ise Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş ve İşleyişi Hakkında Kanun'dur.

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 4.270 TL olduğu ve 2911 sayılı Yasaya muhalefet suçundan suçundan 01.08.2012 tarihinde yakalanarak aynı gün salıverilen davacı lehine ve davalı aleyhine hükmedilen tazminat miktarının 100,00 TL olması nedeniyle hükmün davacı ve davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davacı vekilinin ve davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince davalı bakımından isteme uygun, davacı bakımından isteme aykırı olarak REDDİNE, 06.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.