Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3504 Esas 2022/6150 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi:Ağır Ceza Mahkemesi


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan ... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/38 Esas – 2014/37 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının zorla ırza gçmek suçundan 25.02.2005-15.09.2005 tarihleri arasında 202 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 07.03.2014 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun'da öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla; Davacının 35.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faiz talebine ilişkin söz konusu davada, son bozma ilamından sonra yerel mahkemece 4.000,00 TL manevi tazminata tutuklama tarihinden faizi ile davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede; davacının tutuklandığı tarih dikkate alındığında, 466 sayılı Kanuna tabi olmasına karşın, mahkemece davanın 5271 sayılı CMK hükümlerine göre değerlendirilmesi, davacının 25/02/2005 – 15/09/2005 tarihleri arasında 202 gün süre ile tutuklu kaldığı dikkate alınmadan, tutukluluk süresinin 227 gün olarak belirlenmesi, manevi tazminatın eksik olması ve kendisini vekil ile temsil ettiren davacı lehine hükmolunacak vekalet ücreti miktarının karar tarihinde yürürlükte bulunan 694 sayılı KHK ile 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesine eklenen 9. fıkradaki düzenlemeye göre belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi, gerekçeleri ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 6.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmesinde; Davacının manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin mahkemenin görüşünün dosya kapsamına ve dairemizin içtihatlarına uygun olduğu değerlendirildiğinden tebliğnamede bu hususla ilgili bozma öneren düşünceye iştirak edilmemiştir. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin tutuklanmasının yasaya uygun olduğundan tazminata hükmedilmemesi gerektiğine, tazminat miktarlarının fazla olduğuna, faiz uygunlanmasıının yasaya aykırı olduğuna ve karşı vekalet ücreti istemine ve sair tüm temyiz itirazlarına, davacı vekilinin manevi tazminat miktarının eksik olduğuna sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;Davacı vekilinin dava dilekçesinde hükmedilecek tazminata tutuklama tarihinden faiz talep etmesine rağmen hükmedilen tazminata faiz işletilmemesi,Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının birinci paragrafında yer alan “davacı lehine hükmolunan 6.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 25.02.2005 tarihinden” ibaresinin değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.