Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/4687 Esas 2022/6870 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi:Ağır Ceza Mahkemesi


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davanın niteliğine göre, davacı vekilinin duruşmalı inceleme isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 318. maddesi gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede;Tazminat talebinin dayanağı olan . Cumhuriyet Başsavcılığının 2010/1947 sayılı dosyası kapsamında, davacıya ait cep telefonu ve aksesuarlarına 5607 sayılı yasaya muhalefet suçuna konu olduğundan bahisle 26.08.2010 tarihinde el konulduğu ve otomobiline ise sicile şerh verilmek suretiyle el konulduğu, yapılan soruşturma neticesinde davacı hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, kararın 08.05.2014 tarihinde kesinleştiği, el koyma tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulanan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;Davacının ıslah edilerek talep edilen 56.300,00 TL maddi tazminatın 05.02.2018 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile, 20.000,00 TL maddi, 20.000,00 TL manevi tazminatın ve 1.000,00 TL soruşturma vekalet ücretinin el koyma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, İlk Derece Mahkemesince davanın süresinde açılmadığından bahisle davanın reddine hükmedilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede davanın süresinde açıldığı gerekçesi ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 1.270,19 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine ve manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiş olup,Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin manevi tazminat talebinin kabulüne karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Davacıya ait 26.08.2010 tarihinde el konulan malların, 17.03.2011 tarihli kovuşturmaya yer olmadığına dair karar ile iadesine karar verildiği, ancak bu karara itiraz edilmesi üzerine ... 2. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından yapılan inceleme neticesinde 08.05.2014 tarihinde itirazın reddine hükmedildiği göz önünde bulundurulduğunda, el konulan malların hangi tarihte davacıya teslim edildiği tespit edilmeksizin eksik araştırma ile hüküm kurulması,
2- El konulan malların el koyma tarihindeki fiyatı üzerinden iade tarihine kadar geçen süreye kadar işleyecek yasal faiz miktarının maddi tazminat miktarı olarak hükmedilmesi yerine malların kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın kesinleştiği tarihte ve el koyma tarihindeki değerleri hesaplatılarak, aradaki farkın maddi tazminat olarak ödenmesine hükmedilmesi,
3-Dosyada yapılan incelemede davacı vekili tarafından 15.02.2018 tarihli dilekçe ile el konulan mallara ilişkin maddi tazminat talebinin 15.000 TL'lik kısmının ıslah edilerek 56.300,00 TL'ye yükseltildiği ancak İlk Derece Mahkemesince bu hususta bir karar verilmemesi ve ıslah talebinin davalı vekile tebliğ edilmemesi,
4-Kovuşturmaya yer olmadığına dair karara karşı yapılan itirazın reddinden önce 26.03.2014 tarihinde davacı vekili tarafından tazminata esas soruşturma dosyasına vekalet sunulduğu anlaşılmakla, kendisini soruşturmada vekil ile temsil ettiren davacı lehine vekaletnamenin sunulduğu tarihte yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde ceza soruşturması evresinde takip edilen işler için belirlenen vekalet ücreti olan 450,00 TL'nin maddi tazminat kapsamında davacıya ödenmesine karar verilmesi gerekirken bu talebin maddi tazminat kapsamına dahil edilmemesi,
5-Gerekçeli karar başlığında, dava türü olarak, "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat'' yerine, "Haksız Yere Gözaltı veya Tutuklama Nedeniyle Tazminat Davası" ibaresine yer verilmesi ve dava tarihinin "23.06.2014" yerine "03.07.2017" olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 18.10.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.