MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 09.09.2003 gününde verilen dilekçe ile rödevans sözleşmesine dayalı alacak istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 29.06.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, İR:... ruhsat nolu ... demir madeni sahasının 3 yıl süreyle rödevans karşılığı olarak işletilmesi hususunda taraflar arasında 05.08.1997 tarihinde sözleşme imzalandığını, sözleşmenin 8. Maddesi gereğince 1999 yılı davalı tarafından ödenmesi gereken toplam 110.611,90 TL rödevans bedeli asıl alacak, gecikme cezası + KDV olarak faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesi istemiştir.
Davalı, sözleşme konusu demir cevherinin ekonomikliğini yitirdiğini, fesih talep şartlarının doğduğunu, bu nedenle 1999 yılına ilişkin sözleşme şartlarının yerine getirilmesinin istenemeyeceğini, istenebilecek olsa bile istenen rakamların fahiş olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 110.611,89 TL asıl alacak, 16.591,78 TL KDV, 63.712,46 TL gecikme faizi olmak üzere toplam 190.916,13 TL’nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, 110.611,89 TL asıl alacağa dava tarihinden itibaren 6183 sayılı amme alacaklarının tahsil usulü hakkındaki yasada belirtilen oranda faiz işletilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2- 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun matrah, nispet ve indirim başlığı altındaki 3. kısım 1. bölümündeki matraha dahil olan unsurlar başlığı altındaki 24. maddesi gereğince ve davacının talebi de dikkate alınarak rödövans asıl alacağı ile gecikme cezasının toplamı üzerinden KDV hesap edilmesi gerekirken yazılı şekilde gecikme cezasına KDV uygulanmaksızın hüküm tesisi doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bent uyarınca kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 06.03.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.