Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5702 Esas 2022/7682 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi:Ağır Ceza Mahkemesi


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan ... 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/445 Esas – 2015/61 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının silahlı terör örgütüne üye olma ve terör örgütü propagandası yapma suçlarından 15.02.2009 - 19.02.2009 tarihleri arasında 4 gün gözaltında, 26.05.2009 - 03.05.2012 tarihleri arasında 1073 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda silahlı terör örgütüne üye olma suçundan beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 25.03.2015 tarihinde kesinleştiği, terör örgütü propagandası yapma suçundan kovuşturmanın ertelenmesine karar verildiği ve 11.10.2018 tarihinde düşme kararı verildiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 50.000,00 TL maddi, 150.000,00 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 21.568,21 TL maddi, 30.000,00 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede, hükmün esasını oluşturan kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm fıkrasında davacı lehine 30.000 TL manevi tazminata hükmedilmiş ve hükmolunan manevi tazminata 15/02/2009 tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine karar verilmiş olmasına karşın, hükmün gerekçe kısmında 25.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davacıya ödenmesine karar verildiğinin belirtilmesi suretiyle hüküm ile gerekçe arasında çelişkiye neden olunması, kabul ve uygulamaya göre de; belirlenen ölçütlere göre az miktarda manevi tazminata hükmolunması, 08/10/2015 tarihli ilk hükmün taraflarca temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 12/03/2018 tarih, 2017/9889 Esas – 2018/2784 Karar sayılı bozma ilamında, davacı tarafın talebi gereğince hükmolunan manevi tazminata da gözaltı tarihi olan 15/02/2009 tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi gerekirken, dava tarihinden itibaren yasal faize hükmolunmuş olmasının davacı vekilinin temyiz isteminin manevi tazminat miktarının az olduğu ile sınırlı olduğu dikkate alınarak bozma nedeni yapılmadığı gözetilmeden, bu kez manevi tazminata gözaltı tarihi olan 15/02/2009 tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi, gerekçeleri ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 21.568,21 TL maddi, 45.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmesinde;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin ve davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine, ancak;Davacının talep ettiği maddi tazminat miktarına gözaltına alınma tarihinden itibaren yasal faiz talebinde bulunmasına rağmen hükmedilen maddi tazminata dava tarihinden itibaren yasal faize hükmolunması,Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının (1) numaralı paragrafında yer alan “08.05.2015” ibaresinin çıkartılarak, yerine “15.02.2009’’ ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 31.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.