MAHKEMESİ :KADASTRO MAHKEMESİ


Taraflar arasında kadastro tespitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kadastro sırasında Eskiyassıpınar Köyü çalışma alanında kalan 130 ada 1 parsel sayılı 1564.65 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz kadim sıvat yeri olduğu belirtilerek bu niteliği ile sınırlandırılmıştır. Davacı ..., satın alma ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliğine dayanarak evine giden yolun davalı taşınmaz içinde bırakıldığı iddiası ile bu yola ilişkin tespitin iptali istemi ile dava açmıştır. Mahkemece, yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne, dava konusu taşınmazın fen bilirkişi rapor ve krokisinde (A) harfi ile gösterilen bölümünün davacı adına tapuya tesciline, kalan bölümün tespit gibi sıvat yeri olarak sınırlandırılmasına karar verilmiş; hüküm, davalı Hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece çekişmeli taşınmazın krokide (A) harfi ile gösterilen bölümünün davacı ve bayilerinin zilyetliğinde olduğu, taşınmazın hayvan bekletmek, tezek ve saman dökmek amacı ile kullanıldığı gerekçesi ile bu bölüme yönelik davanın kabulüne karar verilmiş ise de varılan sonuç dosya kapsamına uygun değildir. Dava konusu taşınmaza ilişkin olarak davacısı ... olan ... Asliye Hukuk mahkemesinin 1976/383 Esas ve 1987/44 karar sayılı dosyası ile tescil davası açıldığı, davaya bu dosya davacısı ...’un bayii olan ...’un müdahil olarak katıldığı ve adı geçen şahsın duruşmalardaki beyanlarında dava konusu yerin kendisine ait olmadığını, köye ait boşluk ve köyün orta malı olduğunu beyan ettiği anlaşılmaktadır. Toplanıp değerlendirilen deliller, Asliye Hukuk Mahkemesinde ... tarafından açılan davaya müdahil olan ...’un beyanı ve tüm dosya kapsamına göre dava konusu taşınmazın köyün hayvanlarının toplandığı umumi sıvat yeri olduğu, davacı adına tesciline karar verilen A bölümü ile taşınmazın geri kalan bölümü arasında ayırıcı unsur bulunmayıp beton direğin ayırıcı unsur olarak kabul edilemeyeceği, davacının bu yeri saman dökmek, hayvanlarını bekletmek amacı ile kullanmasının ekonomik amaca uygun kullanım sayılmayacağı gibi bu gibi yerlerin de (umumi sıvat yeri, harman yeri, mera vb.) zilyetlikle edinilemeyeceği anlaşıldığından davanın reddine, taşınmazın tespit gibi sıvat yeri olarak sınırlandırılmasına karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu şekilde hüküm kurulması isabetsiz olup, davalı Hazine vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde bulunduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 13.12.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.