Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5640 Esas 2022/8799 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 27/04/2017
Hüküm : İstinaf başvurusunun esastan reddi
Temyiz Edenler : Davalı vekili, davacı vekili

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 14.11.2017 tarihli, 2017/3537 Esas, 2017/3535 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin karar davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davalı vekilinin, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin 29.03.2018 tarihinde tebliği üzerine 02.04.2018 tarihinde verdiği dilekçesinde hükme ilişkin itirazlarını bildirerek katılma yoluyla temyiz isteminde bulunduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki ret isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Kırıkkale Cumhuriyet Başsavcılığının 2016/6544 soruşturma, 2016/3964 karar sayılı soruşturma dosyası kapsamında, hırsızlık suçundan davacı şirkete ait iskele malzemelerine 25.07.2016-20.02.2017 tarihleri arasında 210 gün süre ile el konulduğu, yapılan soruşturma sonunda kovuşturmaya yer olmadığına karar verilerek iskele malzemelerinin iadesine karar verildiği, kararın 25.01.2017 tarihinde kesinleştiği, elkoyma tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 131.085,52 TL maddi, 5.000,00 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece manevi taminat talebinin reddi ile 14.000,00 TL maddi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine davacı vekili ve davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin manevi tazminatın talebinin kabul edilmesi gerektiğine, davalı vekilinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Tazminat talebinin dayanağı olan soruşturma dosyasında davacı şirketin kendisini vekil ile temsil ettirdiği dikkate alınarak, kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın verildiği tarihte yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde ceza soruşturması evresinde takip edilen işler için belirlenen vekalet ücreti olan 600,00 TL'nin maddi tazminat kapsamında hüküm altına alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5271 sayılı CMK'nın 303/1. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı madde uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 2-a) bendinden sonra gelmek üzere “davacının maddi tazminat isteminin kısmen kabülü ile 600,00 TL maddi tazminatın 25.01.2017 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine,” cümlesinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin 14.11.2017 tarihli, 2017/3537 Esas, 2017/3535 Karar sayılı kararına karşı yapılan temyiz isteminin isteme aykırı olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için İstanbul Anadolu 6. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 21.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.