Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/1849 Esas 2022/8963 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, 1,15 promil alkollü olarak araç kullanırken kolluk tarafından yakalanmış ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan asliye ceza mahkemesinde yargılanmıştır. Mahkeme, basit yargılama usulü uygulayarak sanığa mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, sanık temyiz ettiği kararın bozulması sonucu yapılan yeniden yargılamada, sanığın beraatine karar verilmiştir. Mahkeme kararında, TCK'nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri uyarınca sanığın trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan cezalandırılması gerektiği belirtilmektedir. Ayrıca, adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği hatırlatılarak, 5237 sayılı TCK'nin 52/4. maddesi ile birlikte 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması gerektiği ifade edilmiştir.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK’nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan "Basit Yargılama Usulü" başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan "Asliye Ceza Mahkemesince, iddianamenin kabulünden sonra para cezasının ve/veya üst sınırın 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verebilir" şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada mahkemece basit yargılama usulü uygulanarak karar verildiği, ancak sanığın bu karara itiraz etmesi üzerine, genel hükümlere göre yargılama yapılıp karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesi ile birlikte 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın, kolluk tarafından yapılan rutin yol kontrolünde güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak şekilde 1,15 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine, haksız ve yersiz ceza verildiğine yönelik temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 23.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.